9. eat with the pack...

9.

Er is veel stilte aan tafel en iedereen wacht op het eten. Ik voel dat iedereen naar me kijkt en het zorgt voor een akelig gevoel en kippenvel op mijn huid. Ik weet dat Seth voor mij zit en heb steeds heel erg de drang om op te kijken. Maar dat wil ik niet. Ik hoor zachtjes voetstappen uit de keuken komen. Dat zal Emilie wel zijn. Ik zie iedereen in de starthouding zitten om aan te vallen. Ze houden zelfs allemaal hun adem in. Zelfs mijn broer ziet eruit alsof hij Emilie zo aanvalt als ze de hoek om komt. Jason ziet dat ik naar hem kijk en knikt me bemoedigend toe. Ik ben erg blij met hem. Ik kan altijd bij hem terecht en hoef me nergens voor te schamen. Ik glimlach en zie Emilie langzaam in de deuropening verschijnen. Alle blikken zijn op haar gericht. Naja, eigenlijk meer op het eten. Ik zie haar glimlachen bij het aanzicht en ze wacht express nog even. Alle jongens kijken haar nu woest aan en ik lach hardop. Blijkbaar zien zij de lol er niet zo van in en ze kijken me woest aan inclusief Jason. Alleen Seth kijkt anders. Het lijkt bijna liefdevol maar ik ken hem niet eens. Ik haal mijn schouders nonchalant op en zie dat Emilie heel sneaky naar de tafel is gelopen. ‘Wacht’ roept ze de jongens geduldig toe. Ze gaat eerst zitten en begint te vertellen over het eten. ‘Normaal doe ik dit nooit hoor’ lacht ze me toe als ik haar vragend aankijk. ‘Maar met 2 gasten in ons midden wel. En volgens mij wil de rest heel graag weten wat er in het eten zit’ lacht ze. Ik lach mee en zie dat alle jongens inmiddels op het punt staan om gewoon op te scheppen. ‘Ik zou het maar opgeven, lieverd. Aan die eetlust van hun is toch niets te doen’ zegt Sam gerust stellend tegen haar. Hij geeft haar een kus en Emilie zucht. Ik lach en wacht tot ik eindelijk aan de beurt ben. Er is bijna niets meer over maar alleen ik en Seth moeten nog opscheppen. Hij kijkt me aan met een onweerstaanbaar lieve blik. Hij pakt mijn bord voorzichtig en schept 70 % van het eten op mijn bord. De rest neemt hij zelf. Ik kijk verbaasd op. ‘Zo’n mooi meisje als jij moet toch goed eten?’ antwoordt hij geduldig en kijkt me glimlachend aan. Ik voel het bloed al naar mijn wangen stijgen. ‘Kut’ fluister ik zachtjes uit frustratie. Iedereen ligt in een deuk en ik zie de tranen al over Paul’s gezicht lopen. Hij ligt bijna op de grond van het lachen. Ik trek mijn wenkbrauw op en begin beschaamd aan mijn eten. Een mijn ooghoeken zie ik Seth nog net met een brede glimlach naar mij kijken. Duidelijk blij, dat hij die blos veroorzaakt had.


kudo's en reacties please..