The life of a orphan (8)

Chapter 3. He..Heee…Hello my name is Dave.

Het is inmiddels zondagavond. Straks maak ik kennis met de zoon van Eva en Jan. Hij zou ongeveer om 8 uur thuiskomen volgens Eva. Nu ik Eva en Jan een paar dagen ken, ben ik benieuw naar hun zoon. De afgelopen dagen zijn rustig verlopen. Vrijdag nadat ik mij even gesetteld had op mijn nieuwe kamer, waren we gaan eten. Het eten was heel stil verlopen. Niemand wist hoe hij moest beginnen. Wat had ik te vertellen tegen wildvreemde. Natuurlijk niks. Vooral met mijn aard. En Eva en Jan? Die waren bang om iets verkeerd te zeggen, denk ik. Na het eten hielp ik met opruimen en vertelde Eva waar ik de spullen kon laten en vinden. Daarna stelde Jan voor om mij een rondleiding te geven door het huis. Dit nam ik natuurlijk aan, aangezien het wel handig is om te weten waar ik alles kon vinden. Na de rondleiding kon ik niet zeggen dat Eva en Jan bescheiden of afstandelijk waren. Ze lieten me letterlijk alle kieren en gaten van het huis zien. Zelfs hun eigen slaapkamer en de slaapkamer van hun zoon. Hoewel ik niet weet of hun zoon het erg op prijs zou stellen als een wildvreemde opeens door zijn kamer loopt en kijkt naar zijn privéspullen. Na de rondleiding kon ik concluderen dat het redelijk gezellige mensen waren. Het huis was huiselijk, had warme kleuren en je kon zien dat er ook geleefd werd. Daar bedoel ik niet mee dat het een rommel was. In tegenstelling, alles was netjes, maar er stonden persoonlijke spullen opgesteld hier en daar. Het was niet een huis dat je zomaar uit een of ander woonblaadje zou toveren waar alles strak en onpersoonlijk was. Dit alles zorgde ervoor dat ik mij welkom voelde. Na de rondleiding hebben we even thee gedronken. Daarna wensten ik hun welterusten en ging naar bed.