Chapter 6: Tears

De vampieroudste was gestopt met vertellen en keek me aan. "Maar, wat bedoelt u nu precies?" vroeg ik. "Ribbon, jij bent het meisje van de voorspelling. Jij bent de beschermengel van de vampiers. Er is geen andere verklaring. Je bent gebeten maar niet veranderd. Zoals je al had gehoord. Zij zal nog mens noch vampier zijn. Je kunt er niet omheen." legde hij uit. Ik knikte kort naar hem en staarde naar mijn handen. Ik kon het allemaal nou nog niet echt bevatten. Wat voor een krachten zou ik dan krijgen? "In ieder geval Ribbon, nu je weet van het bestaan van vampiers, zul je een van 'hen' moeten worden." zei directeur Cross. "Wat bedoelt u met 'hen'?" vroeg ik. "The Guardians natuurlijk!" riep hij blij. "Als jij er ook bij komt ben je dichter in de buurt van de vampiers en kun je ze makkelijker beschermen." legde hij uit. "Waar moet ik ze dan tegen beschermen? Slechte proefwerkcijfers?" vroeg ik sarcastisch. "Nou de hoofdzaak bij het beschermen van onze vampiers is eigenlijk hun geheim. Je kunt ze natuurlijk ook al beschermen tegen de dagelijkse invatie (de meisjes)." zei hij. "Maar doen Yuki en Zero dat dan al niet?" vroeg ik. "Ah...daar heb je een punt. Maar weet je misschien moet je ze daar gewoon even bij gaan helpen. Je krachten zijn dan wel geactiveerd, ze zijn nog niet op volle sterkte. Dus het minste wat je kan doen is dit."zei directeur Cross. Ik keek hem aan en begon me opeens nuttig te voelen. "Ribbon, ik verwacht je morgenochtend in mijn kantoor dan zal ik je het een en ander uitleggen over het guardianschap." deelde directeur Cross mee. "En ik zou je graag in het weekend willen zien voor speciale training. Zodat je krachten zullen groeien." zei de vampieroudste. "Kaname Kuran breng jij Ribbon LionHeart terug naar haar dorm?" vroeg de vampieroudste. "Dat zal ik doen." zei Kaname.

Toen we aankwamen bij de poort van de Sundorm schoot me iets te binnen. "OOk als ze door een volbloed wordt gebeten zal zij sterven. Maar als zij wordt gebeten door de vampier met wie zij diep verbonden is zullen haar krachten zich ontwaken en zal de strijd beginnen.

"Kaname-senpai?" "Wat is er?" "Was jij er ook bij toen de vampieroudste de voorspelling opzei?" " Ja, dat was ik." "Heb je dan ook het stukje gehoord over de diepe verbintenis?" mijn hart bonkte. "...ja dat heb ik." " Kaname-senpai? Nadat jij mij had gebeten was ik niet gestorven noch was ik in een vampier veranderd. Dus zou het kunnen dat ji diegen bent met wie ik diep verbonden ben?" mijn hard bonkte zo luid dat ikbang was da hij het zou horen. "Het spijt me maar zelfs als dat zo was kijk ik alleen naar yuki."
een roos verwelkte en viel uitelkaar. Een vaas viel om en brak in duizend stukken. Niemand keek ernaar om.....mijn hart....wat is dit?.... het doet pijn.....ik haat dit gevoel.