16. A ring

De tweede opdracht kwam er aan. Over een week was het zover. Harry wist echt niet wat de opdracht in zou houden. Ik was nu op weg naar Astronomie tot ik professor Dolleman tegenkwam.
‘Feke, kom hier.’ Ik was zijn directe manier van doen al gewoon. Dus ik liep naar hem toe. Dan maar te laat in de les.
‘Ik heb iets voor jou,’ zei hij ‘er zit een nieuwe plantensoort in. Wil je eens opzoeken wat voor iets het is?’ hij gaf me een bruin, dichtgeknoopt, doorweekt zakje. Ik wou het openen maar hij hield mijn hand tegen. ‘Niet hier juffrouw Dufour.’
En hij liep door. Ik was benieuwd wat voor iets hij me gaf dus ik besloot om na de les meteen naar de bib te gaan.

Eindelijk was die les gedaan! Het duurde een eeuwigheid. Ik liep meteen door naar de bib. Onderweg opende ik het zakje, er zat een plantje in dat veel weg had van zeewier. Ik had het nog nooit gezien. In de bib zocht ik naar boeken over planten. Ik gokte dat dit een waterplant was. Ik nam een boek van de plank getiteld: Magische Mediterrane Waterplanten en hun Eigenschappen. Het zou daar wel eens in kunnen komen. Het bleek inderdaad een soort van wier te zijn.

‘Dit wier zorgt ervoor dat je kan ademhalen onderwater. De gebruiker hoeft maar enkel dit wier in te slikken en kan zo afhankelijk van het gewicht onderwater ademhalen.’
Interessant.. waarschijnlijk was de proef dus in het water. Of zou professor Dolleman mij dit niet daarom hebben gegeven? Waarschijnlijk wel. Ik besloot dus om dit aan Harry te gaan vertellen en hem het wier te geven.

Toen ik uit de bib wandelde kwam ik Simon tegen. ‘He, Simon weet jij soms waar Harry is? Ik moet hem iets geven.’
‘Ja, in de leerlingenkamer.’
‘Oke, bedankt Simon. Je bent geweldig.’
Hij glimlachte eens en liep toen verder door. Ik liep zo snel als ik kon naar de leerlingenkamer in de hoop dat Harry daar nog was. En ik had geluk want toen ik door het portretgat stapte zag ik hem alleen zitten in een zetel.
‘Harry, ik heb iets voor je.’ begon ik ‘het is iets wat je kan helpen met de tweede opdracht.’
Ik overhandigde hem het bruine zakje. Hij deed het voorzichtig open om te kijken wat erin zat.
‘Wat is dit?’ vroeg hij walgend.
‘Nu kan je onder water ademen.’
Hij bekeek me eens raar maar toen verscheen er een lachje op zijn gezicht.
‘Dankje Feke! Dit zal zéér goed van pas komen.’
‘Graag gedaan.’

Ik wou eventjes naar buiten gaan dus ging ik nog snel een warme muts en sjaal uit mijn koffer halen. Ik moest helemaal naar onder graven om die te vinden. Terwijl ik opzoek was naar mijn sjaal en muts vond ik iets anders in mijn koffer. Ik wist niet dat dit iets van mij was. Ik herkende het van ergens, maar ik kon niet plaatsen van waar. Het was een kleine zilveren ring met iets blauw op. Het was een oude ring, dat kon je zo zien. Ik legde hem in een doosje naast mijn bed zodat ik hem vanavond kon bekijken.
Ik wist dat ik hem al eens had gezien, maar waar?