Hoofdstuk vijf.

'Neee!' Ik word wakker van mijn nachtmerrie. Ik staar voor me uit en ik voel de zweetdruppels over mijn gezicht glijden. 'Summer? Summer? Wat is er?' hoor ik Liv in de verte vragen. 'Summer..' Liv zit tegen me aan en ze aait over mijn haren. Ik kijk haar aan en ik merk dat de tranen over mijn wangen stromen. 'Heb je weer een nachtmerrie gehad?' vraagt ze bezorgd. Ik knik. Elke nacht wordt ik bezweet wakker, zo gaat het al 2 weken. Ik ben doodmoe omdat ik s'avonds niet durf te gaan slapen, ik ben elke avond bang dat ik weer nachtmerrie's krijg. Uiteindelijk val ik natuurlijk toch wel in slaap, maar dat duurt nooit niet lang. Ik slaap zoiezo niet langer dan een paar uur, want telkens word ik weer wakker van steeds dezelfde nachtmerrie. Ik probeer weer rustig te gaan ademen en pak dankbaar het glas water aan, dat Liv voor me heeft gehaald. Ik neem rustig een slokje en haal mijn hand over mijn natte voorhoofd. Ik kijk op de wekker naast me, 04.17, geeft het aan. Ik zucht, nu hou ik Liv ook van haar slaap af. Zij heeft ook niet veel geslapen, want ze wordt telkens wakker van mijn geschreeuw. Ik zeg dat zij nog maar wat moet gaan slapen en ik wijs met een slappe hand naar haar bed. 'Ik ben niet moe..' Weer zucht ik diep, zodat Liv het goed hoort. Ze kijkt me afwachtend aan, maar ik geef geen kik. 'Je moet echt slapen. Ik zie dat je moe bent.' zeg ik, terwijl ik naar haar kijk. Ze ziet er ècht moe uit, haar ogen vallen bijna dicht en ze heeft grote wallen. Uiteindelijk stapt ze toch in bed en gaat rustig liggen. Ik ga ook weer terug liggen, maar no way dat ik nog ga slapen. Liv laat het kleine lichtje aan, ze weet dat ik dat nu fijn vind.
Ik houd mijn ogen open en kijk Liv's kamer rond. Maar dat verveeld me al snel. Ik sta langzaam op en kijk of Liv nog wakker is, maar zo te zien ligt zij al in een diepe slaap. Ik loop de kamer uit naar de badkamer en gooi een plens water in mijn gezicht. o god, ik zie er echt niet uit, denk ik bij mezelf als ik in de spiegel kijk. Ook ik heb grote wallen en mijn ogen zijn hartstikke donker. Mijn haar zit helemaal door de war en is nat van het zweet.
Ik probeer rustig te ademen en loop op mijn tenen weer terug naar Liv's kamer. Ik kom langs het kamertje van Susanne en ik kan de neiging niet onderdrukken om even naar haar te kijken. Ze is zo schattig als ze slaapt, nu ik haar zo zie liggen zou ik haar wel als mijn kleine zusje willen. Ik heb altijd al een kleiner zusje of een kleiner broertje gewild, maar dat gaat toch niet. Tenminste niet een ècht zusje. Mijn moeder heeft nooit meer een andere man ontmoet sinds mijn vader. En mijn vader, die heb ik nog nooit gezien..
Ik loop weer verder naar Liv's kamer en ga rustig op mijn matras liggen. Ik probeer mijn ogen open te houden, maar na een tijdje vallen ze toch dicht. Ik draai me langzaam om en ik kan niet meer wakker blijven, ik ben tè moe.

Reactie's?