4. The choir

Na alle lessen van die dag nam Enora even afscheid van Hermoine, Ron en Harry. Ze liep ergens op de begane grond en opende een deur van een lokaal. Er kwam een glimlach op haar gezicht toen ze zag dat ze goed zat. In het lokaal waren een aantal leerlingen aan het zingen en Professor Filius Flitwick was aan het begeleiden. Het was het koor. Enora had altijd al een voorliefde voor zingen gehad en nu kon ze eindelijk bij haar soortgenoten zijn.

Één iemand liet zijn blik op die van Enora vallen en al gouw keek iedereen. Als ook professor Flitwick zich omdraait stopte iedereen met zingen. "Hallo, wil je ook bij het koor?" Vroeg hij met zijn piepstemmetje. "Ja, graag." Zei Enora en ze liep wat verder het lokaal in. "Leuk, we hebben altijd plek voor nieuwen leden." Zei professor Flitwick enthousiast. Enora glimlachte even en liep naar de groep toe. Professor Flitwick legde haar alles uit. Wanneer en waar ze altijd moest zijn. Wat ze zongen. En nog belangrijker de optredens. Het aanstaande optreden was voor het kerstdiner. Dat duurde dus nog wel even.

"We zijn nu klaar, helaas. Maar volgende week ben je weer van harte welkom." Zei professor Flitwick. "Dank u wel." Zei Enora en ze liep samen met de rest het lokaal uit. Enora liep de hoek om niet uitkijkend en botste tegen iemand op. "Sorry." Zei ze snel en ze keek op. Ze was tegen Harry gebotst. "Ow, sorry Harry." Zei Enora en Harry glimlachte vriendelijk. "Het geeft niet." Zei hij en even viel er een pijnlijke stilte.