78. Jumpin'/Jump in

“Snappen jullie dat?” Hier en daar knikten wat mensen. Anderen keken je gewoon star aan. “Nou, jullie horen het. Linh, Enrique, begin maar.” Nu zag je pas de vierde jongen, die Gee net Enrique had genoemd. Pfoe, hij was ook al zo knap! Hadden ze op schoonheid geselecteerd ofzo? Deze jongen had een karamelkleurige huid en donker krullend haar. Hij had een zwart-wit geruite blouse aan met daaronder een baggy broek en afgetrapte All Stars. Linh, het meisje die aan het begin van de meeting een tekening liet zien, begon een scène. Ze zette een bange blik op en zag er zó kwetsbaar en klein uit, vooral tegenover de forse Enrique, je kreeg de neiging haar te troosten. “Alsjeblieft,” snikte Linh, terwijl ze voorzichtig achteruitliep, “doe me niks Ik heb je niets misdaan.” Ze liet een gil horen, waarbij haar kleine gezichtje één en al angst was. Enrique daarentegen, nam meteen de rol van de bad guy in en liep dreigend op Linh af. Zijn ene hand alsof hij een mes vasthield, zijn andere tot een vuist gebald. Je kreeg het alleen al benauwd als je naar de blik in zijn ogen keek. KLAP! Naast je klapte iemand in haar handen en meteen bleven Linh en Enrique in freeze staan. “Enrique.” Zei Alyson en ze tikte hem op zijn schouder. Gauw nam ze zijn plaats in en zijn houding aan. “Ik wil dat je het me nú verteld!” Alysons gezicht was strak op Linh gericht en met haar voet stampte ze, ziedend van woede, op de grond. Linh nam haar rol van bang meisje weer in. “Geloof me, ik was het niet!” Smeekte ze, terwijl ze haast door haar knieën ging. Taylor klapte in zijn handen en nam de pose van Linh over, ineengedoken op de grond. Hij greep naar zijn been en kronkelde over de grond van de pijn. “Help…me.” Kreunde hij. Alyson stond er maar verbijsterd naast en gelukkig voor haar klapte Charlotte in haar handen. Ze keek verbijsterd naar Taylor en sloeg haar handen voor haar mond. De afschuw was af te lezen in haar ogen. “Meen je nou dat dít de manier is om een vis te vangen met je handen?” Meteen barstte iedereen in lachen uit, inclusief Taylor, die nu niet over de grond rolde van de pijn, maar van plezier. Sandra maakte daar gebruik van en ging op de plek van Taylor liggen. “Waf.” Zei ze droog en ze rolde een rondje over de grond. Charlotte moest lachen en speelde mee. “Wie is hier de brave hond? Ja! Dat ben jij hè? Ja, jij!” Als antwoord rende Sandra vrolijk rondjes op handen en voeten, terwijl ze haar tong uit haar mond liet hangen. “Geweldig, dit.” Fluisterde Meggy giechelend in jouw oor en ze klapte in haar handen. Meteen bleven Sandra en Charlotte stilstaan. “Stoppen maar!” Onderbrak Giant Geandro de oefening. “Ik was net aan de beurt!” Pruilde Meggy.