Chapter twenty-seven The last one
De laatste voor deze serie. Ik vond het leuk om het te maken en ik hoop dat jullie ervan genoten hebben. Lees ook mijn andere series.
Liefde gaat altijd door, waar je ook bent. Of je nou hier bent of daar waar het voor jou vreemd is. Ik zal je terug zien en onze liefde zal weer opbloeien, voor de derde keer.
Love is all around
POV SAMANTHA
Snel rende ik naar de trein. De deuren gingen al bijna dicht, maar ik was net optijd. Ik liep tegen een lange jongen. 'Sorry', fluisterde ik en ik keek naar hem op. De jongen had blond haar en blauwe ogen.
'Geeft niks', zei hij met een charmante glimlach. 'Pevensie, Peter Pevensie.'
'Charn, Samantha Charn', zei ik en ik schudde de uitgestoken hand. 'Hebben we elkaar niet eerder ontmoet.' Ik keek Peter raar aan. Er was iets aan deze jongen. Hij leek wel de jongen uit mijn droom. De jonge, maar knappe koning.
'Natuurlijk hebben wel elkaar eerder ontmoet Vrouwe van het Vuur', fluisterde Peter, 'in Narnia, kunt u zich dat niet meer herrinneren.'
Ik bloosde. 'Is mijn droom echt gebeurd?' vroeg ik fluisterend.
'Het is maar of je het geloofd', zei Peter en hij trok me dichter tegen hem aan. 'Misschien komen dromen uit.' Ik voelde de lippen van Peter op de mijne en toen wist ik het zeker. Misschien heb ik dat van Narnia wel gedroomd, wat heel erg onzeker is, maar dit droom ik zeker weten niet. Dit is heerlijk.
Reageer (1)
wow vond het een geweldig verhaal(H)
1 decennium geleden