Hoofdstuk 11

angel pov


Ik dacht even na. Hope keek me smekend aan. ‘Is goed,’ zei ik en sloeg mijn ogen neer. Ik dronk wat en zuchtte zacht. Ik had het gevoel alsof iedereen naar mij keek. Het bleef even stil. Een telefoon ging en Bill stond op. Hij liep weg en mompelde, ‘wacht even.’ Hope keek hem zowat kwijlend na. Ik grijnsde even naar der en gaf der zacht een trapje met me knie. Het bleef verder stil en ik keek vanonder mijn wimpers even naar Tom. Ik kreeg oogcontact en keek verlegen weg.

Toen bill terug kwam keek die niet al te blij. ‘Tom we moeten gaan.’ Zei hij. Tom keek op, ‘wat is er dan?’ Bill zuchtte, ‘we moeten naar onze manager. Hij wou ons dringend spreken.’ Tom knikte en stond op. ‘Oké,’ IK keek even naar Hope die ook op stond. Ik stond ook op. ‘Nou eh doei.’ Zei Bill. Tom knikte en zei, ‘doei.’ Ik en Hope zeiden tegelijk, ‘bye.’ Ik keek hope aan en lachte. De jongens liepen weg. ‘Jammer dat ze weg moesten, ‘ zei Hope. Ik haalde mijn schouders op en keek nog even over mijn schouder naar de jongens die net de hoek om gingen.