Chapter nine

She is not white, she is red
POV PETER
Ik keek naar Samantha. Ze keek eerst verschrikt en alsof ze pijn voelde, maar toen kwam de ijzige uitdrukking van Jadis de Witte Heks op haar gezicht.
'Kom hier Peter', fluisterde Samantha of Jadis. Ik wist niet meer wie, wie was in het lichaam van Samantha. 'Kom hier', fluisterde ze weer met een hypnotiserende toon in de stem.
Ik stond op en ik liep heel langzaam naar het lichaam van Samantha toe. Ik zag soms een gezichtsverandering. Soms stonden de ogen ijzig en kil en soms spijtig en verdrietig. Het fasineerde me.
Ik zag dat Edmund in mijn ooghoeken achter het gordijn van ijs stond. Hij had zijn zwaard opgeheven en hij keek met een vastberaden blik naar het gordijn. Met een klap brak hij het ijs.
Ik keek naar het lichaam van Samantha en ik zag dat Jadis uit haar lichaam verdween. De schim van Jadis zweefde achter het lichaam van Samantha en toen pas zag ik hoeveel de twee vrouwen op elkaar leken. Hun enige verschil was hun haarkleur, maar verder waren ze hetzelfde. Shit, Samantha is...
Ze viel op de grond en de schim spatte gillend uit in miljoenen stukjes. Verschrikt rende ik op haar af, maar Erika hield me tegen.
'Laat haar zelf opstaan', zei Erika fel. Ik keek haar aan en ik zag in haar ogen dat ze wist waarom ze dit deed. Ik stopte en ik keek hoopvol naar Samantha. Langzaam stond ze op en ze keek naar waar het gordijn moest hebben gezeten. Ze stond er koninklijk bij en ze keek naar de staf van Jadis die in het midden zweefde.
'Primo garne', fluisterde ze, maar het leek wel alsof ze schreeuwde. De staf zweefde in haar handen en een windvlaag ontstond. De witte kleren van Sam veranderen in rood en haar bruine haar werd donkerder, bijna zwart. Het glansde. De windvlaag hield op Lucy liep rustig en beheerst naar Samantha toe.
'Ik hoop dat u mij wilt dienen, vrouwe in het rood, dochter van de Witte Heks en de zon, de vrouwe van het Vuur', zei Lucy op een koninklijke en beheersde toon.