Chapter eight
Ze is mijn moeder, mijn vlees en bloed. Ooit wou ik haar wreken maar nu ben ik alleen nog maar bang dat ik op haar lijk. Want als dat zo is, is onze liefde onmogelijk.
She is mine mum, but i don't like here
POV SAM
Ik liep samen met Lucy terug naar het gebouw toe. Ik voelde dat er wat aan de hand was, het was een ijskoud gevoel dat ik altijd had als ik in de buurt van mijn moeder kwam. Het koude gevoel werd steeds sterker en ik begon naar het gebouw te rennen. Ik liep de poorten binnen en daar zag ik haar en nog iemand anders.
Het was een dwerg en waarschijnlijk een afstammeling van de dwerg die altijd bij mijn moeder was. De dwerg was klein en hij keek blij naar mijn moeder. Ik keek naar mijn moeder en ik zag dat ze nog altijd even koud was, zo koud als ijs.
Mijn moeder keek me aan en ik zag dat ze me herkende. Ik keek haar aan en ik zag dat ze niet echt was. Ze was een schim die een lichaam nodig had, mijn lichaam.
Ik greep naar mijn zwaard, maar verschrikt merkte ik dat die niet in zijn schede zat. Ik keek verschrikt op naar mijn moeder en ik voelde dat ik naar haar toe werd getrokken. Ik wilde me verzetten, maar dat kon ik niet. Ze was te sterk, te sterk voor mij.
Ik voelde, hoe dichter ik bij haar kwam, dat haar geest bezit nam van mijn lichaam. Toen ik voor haar stond, nam haar hele geest mijn lichaam in beslag. Ik probeerde zoveel mogelijk weerstand te bieden, maar ze was te sterk.
Er zijn nog geen reacties.