Chapter six
Ik wist niet wat ik had, maar nu ik dat weet wil ik het terug. Misschien dat het ooit opbloeid wat ik ben kwijtgeraakt en dat jij dan bij mij blijft, voor eeuwig.
I know what happened
POV PETER
Samantha slaakte een zucht en ze liet me los. Ze keek me even aan en toen liet ze haar zwaard vallen. Ze liep het gebouw uit en ze verdween met Lucy en haar bewaker in haar kielzog. Ik liet me langs de muur omlaag glijden en ik liet mijn zwaard los die kletterend neerviel.
'Gaat het?' vroeg Susan die blijkbaar was binnengekomen.
Ik knikte. Het was ongelovig wat ik had gezien. Ik had een deel van mijn leven hier in Narnia gezien, een deel dat ik me niet meer herrinnerde. Maar in elke herrinnering kwam Samantha voor en ik wist dat ik me bij elke herrinnering gelukkig voelde, gelukkiger dan ooit. Ik had de beelden van onze eerste kus, een dineetje, onze eerste keer en mijn aanzoek aan haar gezien.
'Ze was mijn verloofde', fluisterde ik.
'Wat', schreeuwde Susan bijna. Ik keek haar aan en ik zag in haar ogen dat ze Sam niet mocht.
'Wist je dat dan niet?' vroeg Caspian en ik schudde mijn hoofd. Caspian keek spijtig. 'Sorry man, als ik wist dat je haar niet kende had ik haar niet alles laten overnemen.'
Caspian ging naast me zitten en even bleef hij stil. Toen begon hij te praten: 'Sam was vroeger een vrouw uit de elite vrouwen die moorden. Ze was hun pronkstuk en sommige denken dat zij alles had georganiseerd om iedereen te vermoorden. De laatste opdracht die Sam kreeg was jouw, Peter, te vermoorden. Maar op het einde, toen het erop aankwam, kon ze het niet, want ze was verlief op je geworden en jij op haar.
Jullie hebben twee jaren gelukkig samen geleefd totdat je haar een aanzoek deed. Ze zei natuurlijk ja en zes maanden later was de trouwerij. Dat was op de dag dat jullie verdwenen.
Omdat ze nog niet getrouwd met je was, kon ze het koninkrijk niet overnemen. Die nam de vrouw van Edmund en zijn ongeboren zoon over. Sam is terug gegaan naar haar koninkrijken en daar is ze ruim 500 jaar gebleven. De laatste 800 jaar heeft ze met een elite team rondgezwerfd en heeft ze ervoor gezorgd dat oorlogen gelukkig eindigde.
In die 1300 jaar is Sam nog altijd even jong en even mooi gebleven qua uiterlijk.'
Ik keek naar Edmund en ik zag dat hij nog even moest verwerken dat hij een kind en een vrouw had. Susan keek verveeld weg en Caspian keek voor zich uit.
Ik legde mijn hoofd in mijn handen die op mijn schoot lag. Wat moest ik nou doen. Het bleek dus dat Sam nog steeds niet over mijn verdwijning op onze trouwdag heen was. En wat voelde ik nou voor haar? Ik vind haar knap en ze is een echte schoonheid. Een schoonheid die al sinds dat ze boos was weggelopen in mijn hoofd zat. Zou die oude liefde weer kunnen oplaaien, ik hoop het zo
Er zijn nog geen reacties.