14. Conflict

Maandagochtend staat al snel iedereen om me heen. Ik hoefde alleen de woorden “Alex” en “vriendje” tegen Lauren te zeggen en de andere meiden uit mijn klas waren ook ineens geïnteresseerd in mijn leven. Ik weet dat het hen alleen om de gossip gaat, zo werkt dat nu eenmaal bij mij in de klas.
Maar ton ik geen foto had en geen informatie wilde delen over waar hij woonde en wat hij allemaal in zijn vrije tijd deed, waren ze als snel uitgekeken.
Mijn hoofd schuddend kijk ik ze na, terwijl ze langzaam maar zeker afdruipen.
Lauren rolt met haar ogen. ‘Die meiden doen net alsof ze in een realitysoap leven.’
‘Ja, The Hills is er niets bij.’ Grap ik.
Nu schuift Lauren zelf iets dichterbij en kijkt me nieuwsgierig aan. ‘Ze zijn nu weg, vertel.’
Onwillekeurig verschijnt er een glimlach op mijn gezicht, alleen al omdat ik aan hem denk. ‘Hij is in een woord perfect…’

De rest van het uur raak ik niet uitgepraat en Lauren hangt aan mijn lippen. De dag gaat snel voorbij en ook al kijken er een aantal leraren soms geërgerd onze kant op, het kan ons niet veel schelen.
Met een goed humeur kom ik uit school, maar thuis hangt direct een gespannen sfeer als ik binnen kom.
Evan staat al in de hal en hij kijkt me streng aan. Ik zucht, dit wordt weer geen gezellig gesprek. Sinds wanneer kunnen we niet meer gewoon gezellig met elkaar omgaan? Het lijkt wel alsof we elke dag wel ruzie hebben.
‘Je vriendje heeft gebeld.’ Zegt hij nors. Het woord “vriendje” spreekt hij sarcastisch uit. ‘Hij wilde vragen of je vanavond iets te doen had.’
Wantrouwig kijk ik Evan aan. ‘Wat heb je gezegd?’
‘Dat hij bij je vandaan moet blijven.’ Zegt hij laconiek.
‘Je hebt wat?!’ Roep ik verontwaardigt. ‘Jij kan niet bepalen met wie ik omga!’
‘Jasey! De jongen is een vampier!’
‘Ja, dus? Ik heb recht op een eigen leven, weet je.’ Ik sla mijn armen opstandig over elkaar heen. ‘En trouwens, jij zegt altijd dat respect moet hebben voor je familie. Ik ben familie van je, een slechte keuze qua vriend is geen reden om dat op te geven. Jouw woorden, niet de mijne.’
Evan pakt me bij mijn schouders. ‘Een vampier heeft papa vermoord, ben je dat ineens vergeten?’
Ik kijk hem serieus aan. ‘Je beoordeelt een hele soort op één iemand.’
‘Jasey, dat heeft hier niets mee te maken. Weerwolven en vampiers zijn natuurlijke vijanden van elkaar.’
Ik schud mijn hoofd. ‘Ik ben geen weerwolf en wie zei ook al weer dat ik me geen zorgde hoefde te maken om dat te woorden?’ Beschuldigend kijk ik hem aan.
‘Nee, maar ik wel. Wie zegt dat hij mij niet zal proberen te vermoorden?’
‘Alex is anders.’ Zeg ik vol overtuiging.
Evan kijkt me met grote ogen aan. ‘Ben je doof of gewoon dom? Hij is helemaal niet anders!’
Voorzichtig gaat de deur open en onze moeder stapt naar binnen. ‘Wat is hier aan de hand?’ vraagt ze verbaasd.
‘Vraag dat maar aan hem.’ Snauw ik. Dan grijp ik mijn tas en storm de deur weer uit.