Chapter three
Sinds jij weg bent heb ik alles gedaan, alles gedaan om te zorgen dat het veilig is. En nu je terug bent vertrouw je me niet
Hoe durf je aan mij te twijfelen!!
POV SAM
Ik keek naar Lucy. Het meisje was gegroeid en ze was eigenlijk zoals ik haar kende. Een sprankelend vuur dat altijd zou branden en een hart van goud dat voor altijd zal verlangen naar de bossen van Narnia.
Ik keek voor het eerst sinds mijn aankomst naar Peter. Hij zag er oud en wijs uit, maar ook jongensachtig. Alsof hij weer terug was in zijn kinderjaren, de jaren dat ik hem moest doden.
Ik hoorde Erika haar keel schrapen en ik kwam weer in het heden terecht.
'Wie heeft hier de leiding?' vroeg ik terwijl ik mijn paard aan één van mijn manschappen gaf. Ik liep de trap op naar de poort.
'Ik', zei Peter. Ik keek hem even aan.
'Mooi, dan neem ik het over', zei ik en ik liep door. 'Erika, wij nemen Peter, Edmund en Caspian onder onze hoede. Edward, jij leert Susan beter schieten en ik wil dat ze een hert op 200 meter afstand kan raken. Isabell, jij blijft bij Lucy en je beschermt haar. Irene, zorg dat je weet wat voor manschappen er hier zijn en maak een grafiek. Ik wil het over twee uur weten zodat ik een aanvalsplan kan opzetten. De rest, doe wat je moet doen.'
Mijn mannenschappen stoven uit elkaar, en elk deed wat er van hem of haar verlangt werd.
'Waarom denk je dat je hier de lakens kan uitdelen?' vroeg Peter.
Ik draaide me boos naar hem om. Hoe kon hij, uitgerekend hij, aan mij twijfelen. 'Omdat ik de 1300 jaar dat jullie waren verdwenen heb gevochten tegen alle soorten kwaad, dus zeg maar niks.'
Met deze woorden liet ik de oude koningen en koninginnen achter
Er zijn nog geen reacties.