Chapter two
Sinds de hoorn is geluid en ik jou zag wist ik, dat ik je moest hebben, Vrouwe in het Wit. Maar wat als jij dat moest hebben wat ik heb afgepakt.
Meet the White Army
POV PETER
Ik hoorde de vertrouwde hoorn van Narnia klinken en ik keek naar Edmund. Die haalde zijn schouders op en we keken allebei naar Caspian. Zijn gezicht stond vol hoop en ik keek hem raar aan.
De wezens die hier waren renden bijna naar de uitgang en ik zag dat Lucy haar gezicht ook opklaarde. Ze dacht zeker aan Aslan, maar ik dacht van niet. De hoorn van Narnia werd niet door hem gebruikt en ik had het gevoel dat ik straks een bekende tegen zou komen.
Met z'n vieren liepen we achter Caspian en de rest aan naar de buitenplaats. Daar kwam zowat een wit leger aan gegaloppeerd. Ik keek naar de vrouw die voorop galoppeerde. Het leek wel alsof ze in het zadel was geboren en ze zag eruit als een nimf. Een nimf die ik eerder had gezien.
De vrouw bleef voor ons stil staan en ze keek ons allemaal met een hooghartige blik aan. Die blik van haar beviel me niet.
'Uwe hoogheid, Vrouwe in het Wit, Samantha du Charn, het is me een eer dat u me komt helpen', zei Caspian en hij boog. De vrouw, die Samantha heette, liet zich van haar witte paard glijden en ze keek naar ons.
'Het is me een eer, Caspian, om weer naast de koningen en koninginen van vroeger te staan om te zorgen dat Narnia veilig is', zei Samantha. Ze boog licht en haar bruine haar glansde in het zonlicht. 'Ik ben er helemaal blij mee dat ik kan zorgen dat de zoon van Caspian de negende op de troon komt die eens mij toekwam.'
Verbaasd keek ik samen met mijn broer en zusters naar haar. De troon die haar eens toekwam...
Er zijn nog geen reacties.