Hoofdstuk twee.

'Doeeei. Bedankt.' zeg ik tegen mijn moeder als ik uit de auto stap. Nu ben ik nog ruim op tijd, maar mijn moeder moet werken, dus ze heeft nu haast. Ze rijdt dan ook meteen weg en laat me voor even alleen achter op de stoeprand.
Ik loop richting het fietsenrek, waar al wat vriendinnen van me staan. Ik probeer me bij het gesprek te voegen en klets gezellig mee. Even later gaat de bel en lopen we met zijn allen naar binnen. Ik heb nu les met mijn beste vriendin, Liv, dus ik loop met haar richting lokaal 058.
Als de leraar zo'n halfuur later net in zijn uitleg zit wordt er op de deur geklopt. De rector staat in de deuropening en kijkt zoekend het lokaal rond. 'Zit Summer Morrisson hier in de klas?' vraagt de rector. Ik steek aarzelend mijn hand op 'Dat ben ik.' zeg ik twijfelend. 'Kom je even mee naar buiten?' Vraagt hij met een ernstig gezicht. Ik sta op en loop langzaam het lokaal uit, de rector achterna.
'Ik ben bang dat ik slecht nieuws voor je heb, Summer.' Hij heeft nog steeds die ernstige blik in zijn ogen en mijn gedachten schieten door mijn hoofd. Wat is er gebeurd? Is iemand gewond? Of, nog erger, overleden? 'Je moeder heeft een ernstig auto-ongeluk gehad. Ze ligt nu in coma in het ziekenhuis.' Zegt hij met een zucht. Ik staar naar hem en het dringt nog niet tot me door wat hij net heeft gezefd. Mama? Denk ik plots. Maar, hoe kan dat gebeuren. Ze is altijd zo voorzichtig. Terwijl ik nog steeds verdoofd voor me uit staat, pakt de rector voorzichtig mijn arm vast en neemt me mee terug naar het lokaal. Ik moet maar snel naar het ziekenhuis, verteld hij me..