Hoofdstuk 5

Angel pov

Ik lachte, ‘word je nou nooit moe van jezelf?’ Ik liep naar de schoenen en begon een paar pumps te passen. Ik hoopte dat ze ons nog zouden bellen, maar dat zal wel niet . Ze zouden ons toch weer vergeten. Ik zuchtte en deed de pumps terug. Ik besloot ze te kopen en liep naar Hope. ‘Heb je al wat?’ vroeg ik en keek haar aan. Ze knikte van ja en wees naar haar twee schoenendozen. ‘Ik moet nog meer hebben,’ mompelde ze. Ik grinnikte en liep naar een schoenen rek met uggs. Ik paste een paar lange uggs en besloot die ook te kopen.

Hope kwam naar me toe en samen liepen we naar de kassa. Ik betaalde mijn twee paar schoenen en Hope haar vier paar schoenen. We liepen de winkel uit. ‘Zullen we terug naar huis gaan?’ Ze knikte. Ik liep naar de scooter en ging zitten. Hope pakte ook de hare en samen reden we naar huis.

-tijdsprong 1 week later-

Ik zat bij hope op der kamer. We hadden net twilight gekeken. We zaten wat te praten totdat we een geluidje hoorden van haar mobiel. Ze pakte hem en nam op. 'Hallo met hope,' zei ze. Haar ogen werden groot. ''Wie is dat?' vroeg ik.