Hoofdstuk 4:

Pov Hope.

Omg omg dit had ik nooit durven dromen, Om Bill en Tom gewoon zo in de stad tegen te komen en te kunnen spreken.
Ik wil ze zoveel vragen maar als ik te druk doe zet ik ons voor gek.
We hebben in ieder geval een handtekening.
"Dankjewel" brabbel ik een beetje verdwaasd van wat ons overkomt op dit moment.
Als Tom en Bill doei zeggen en snel door willen lopen, pak ik snel nog een papiertje en schrijf onze nummers erop.
We mogen de kans niet lopen ze nooit meer te zien.
Ik ren achter ze aan en druk Bill het papiertje in zijn handen.
"Ik vind jullie geweldig, als je wilt geef dan even een belletje misschien kunnen we elkaar nog eens zien of iets gaan drinken ergens?"
Bill Knikt "Dankje"
En dan lopen ze snel verder.
Ik loop terug naar Angel.
"Hope die bellen ons natuurlijk nooit niet hé, zag je wel hoe overdreven druk je deed aan het begin. en vergeet niet dat ze beroemd zijn, waarom zouden ze ooit met ons nog wat willen gaan drinken."
Ik zucht maar besef dat Angel waarschijnlijk gelijk heeft.
"We zien wel, we hebben in ieder geval de handtekeningen."

Even staan we verdwaasd door wat er net gebeurd is.
Maar dan Zegt Angel: "Kom Hope verder shoppen "
En trekt me mee richting een Winkel met allemaal schoenen in de etalage..