Wat nu?

We bleven nog een tijdje zo zitten.
Iedereen in zijn eigen gedachten. Ik wist niet waar Bella aan dacht, maar ik vermoede dat ze aan Jacob dacht. Esmé probeerde te beslissen wat ze moest zeggen. Rosalie herzag haar eerste indruk over Bella.
(1ste Indruk=Aanstelster, laf, geen stijl, zo alledaags als het maar kan. 2de indruk=Beetje verlegen, vriendelijk, dapper ook, misschien zelfs aardig, en misschien heel misschien best wel knap naar vampier maatstaven.)
Emmet had het moeilijk met de zware materie.
Carlisle maakte zich ernstig zorgen om Bella maar ook om mij. Hij had net als de rest wel door wat ik voor Bella voelde, en als ze nog steeds treurde om een ander zou ik het erg moeilijk krijgen.
Alice, was gefrustreerd omdat ze zich niet goed kon inleven in de situatie van haar nieuwe beste vriendin. Ze wauw wel helpen maar ze herinnerde zich niets van haar mensenleven en had dus nooit echt een kinderwens gehad. Omdat ze die mogelijkheid voor zover zij zich kon herinneren nooit had gehad.
En Jasper was al genoeg van de schok bekomen die Bella's intense verdriet bij hem had veroorzaakt om weer praktisch na te denken.
Ik zou haar liever niet naar de volturi sturen, maar wat als ze erachter komen dat wij Bella in onze familie hebben opgenomen? Als Aro haar bij de wacht wil zal hij alles doen om haar te krijgen. Maar het is ondenkbaar dat we haar gewoon aan de deur zetten. Ze zou bij de volturi helemaal weg kwijnen. Dat zou ik liever niet op mijn geweten hebben. Bovendien lijkt ze erg goed bij de familie te passen...Ach...De wereld is groot. Misschien duurt het nog een eeuw voor ze ook maar in onze buurt komen. Ze zullen in ieder geval nog zeker negen maanden wachten voor ze haar gaan zoeken.
Ze heeft heel intense emoties. Een sterk vermogen om zich aan iemand te hechten...Heel erg trouw als je het mij vraagt...
Ik luisterde naar Jacob's gedachten. Zijn vrienden waren net getransformeerd en het was best interessant om naar te luisteren. Een welkome afleiding terwijl iedereen het verhaal verwerkte.
'Hoi, Jacob!'
'Quil, Em man het lijkt eeuwen geleden sinds de laatste keer dat ik jullie hoorde!'
'Eh, Jake wat doe jij in godsnaam in een huis vol depri vamps?'
'Dat zijn de Cullens. Ik heb Bella gevraagd om hierheen te gaan als...Je weet wel...Maar waarom hebben jullie mij verdomme niet laten weten dat zij mijn kind droeg?'
'Kalm aan Jake. We hebben het verborgen gehouden omdat we niet wilden dat je je rot ging voelen.'
'Ja, gast. Je meisje verliezen is één maar dan ook nog eens je kind. Billy had ons aangeraden je er niets over te vertellen. Hij zij zoiets als "Ik kon het verlies van zijn moeder nauwelijks verdragen, ik wil er niet eens aan denken hoe veel erger het zou zijn als ik dan ook nog eens hem of een van zijn zussen had verloren." We wilden alleen maar goed doen.'
'Trouwens mogen we nu eindelijk eens een blik op Bella werpen? Je wilde er nooit aan denken hoe ze er nu uitzag. We zijn razend benieuwd...'
'Jullie zijn echt onmogelijk.'
'Hè Jake, je weet heel goed dat Quil het niet zo bedoeld. Bella is dan wel jouw verloofde maar ze is ook onze vriendin, ook al is ze nu...Je weet wel.'
'Ja, ik weet dat jullie gewoon willen weten of het al beter gaat...Ze praat in elk geval weer.'
'Echt? Super!...O, ik snap het al. Daarom kijken die vamps zo depri...Tja, het is best wel een heavy verhaal. Als ik die smerige parasiet ooit te pakken krijg dan verzeker ik hem een heel erg langzame en pijnlijke dood.'
'Te laat. Cullen heeft al met hem af gerekend. Hij ligt nu uit te roken.'
'Mmmmh, die vamp meiden zien er in ieder geval niet onknap uit, maar ze zijn vast al bezet?'
'Erg grappig Quil.'
'Hoe zit het met de jongens?'
'Bedankt voor de vertaling maar ik had het zelf ook wel door Embry. Allemaal bezet op één na. Edward. Best een aardige knul eigenlijk. Ik mag hem wel. Hij ging in ieder geval helemaal niet akkoord met de stijl van die andere bloedzuiger. En hij wist Bella nog eens aan het lachen te maken. Dat is ook al een eeuwigheid geleden.'
Toen hij dit zei zagen Quil en Embry een herinnering van Jacob aan de manier waarop ik Bella vanmiddag in mijn armen had genomen.
'Wow, Bell ziet er goed uit.'
'Jake waarom knuffelt Bella met die bloedzuiger die jouw vermoordde?'
'Dat is Edward, ik weet dat ze op het eerste zicht op elkaar lijken maar ik zweer het je hij is oké. O, en trouwens hij kan je horen hoor.' Terwijl Jacob dit aan zijn vrienden melde richtte hij zijn aandacht op mij en Bella, die nog steeds tegen mijn borst lag en zo nu en dan snikte terwijl ik haar troostend over haar schouder wreef. Ik keek even naar haar en wierp toen een snelle blik op op Jacob. Zo een die zei: 'Ja het is echt waar.'
O, o. Eh, hey Edward, sorry hoor als we iets gemeens dachten maar,...'
'Doe niet zo idioot Embry. Edward kan nu niet laten marken dat hij ons kan horen daar moeten we een rustiger moment uitzoeken. Liefst een waarop Bella niet in de buurt is.'
'Oh ja. Dat vergat ik haast nog. Bella Smste ons enkele uren geleden om te vragen hoe het hier ging. En te zeggen dat ze over een jaar of twee misschien wel langs de grens zou komen om ons gedag te zeggen...O, ja nu valt mijn kwartje. Ze probeerde ons duidelijk te maken dat ze weer sprak. Dom Quil, dom, dom, dom.'
'Tegen wie zeg je het? En hoe gaat het op het thuisfront?'
'Best wel goed. Charlie is ten einde raad maar lijkt zo langzamerhand te accepteren dat er een mogelijkheid is dat hij Bella nooit meer zal zien. Sue probeert hem echt te steunen. Die twee zijn nog hechter dan ooit tevoren. Volgens mij bloeit daar iets moois.'
'Die twee hadden al lang wat. Toen Charlie en Billy dingen regelden voor de bruiloft was zij er altijd om Bella te helpen met koken en zo.'
'Echt? Over Billy gesproken, hij vroeg onlangs nog naar je...Hij vraagt zich af of je ooit gaat proberen een menselijke vorm aan te nemen...'
Jacob dacht er even over na. Ik zag hoe je volgens de legendes van een lichaamloze geest naar een mensen gedaante moest gaan. Het was niet zo heel moeilijk als je wist wat je moest doen.
'Ik weet het niet...Op deze manier kan ik makkelijk bij Bella blijven zonder haar pijn te doen...Als ik naar menselijke vorm terug zou keren dan zou ik haar nooit meer kunnen zien...Jongens...misschien kunnen jullie beter terug naar huis...Er is geen vamp meer die moet worden af geslacht en ik kan niet nadenken met stemmen in mijn hoofd.'
'Oké'
'We doen Billy de groeten van je...O, en Rachel en Rebeca zijn naar huis gekomen, ze vinden het echt vreselijk dat ze je kwijt zijn...Ze missen je. We wilden Billy en de anderen vragen of ze het mochten weten maar we wilden eerst weten wat jij ervan vond.'
'Het lijkt me wel oké. Ik heb jullie alleen gevraagd om niets tegen Bella te zeggen omdat ik wilde dat zij weer gelukkig zou kunnen worden. Mijn zussen zullen niet opzoek moeten gaan naar een nieuwe broer...'
'Nee, vast niet...Sterkte...'
'Moeten we hem over de echo vertellen?'
'Echo?'
'Idioot!'
'Sorry het schoot gewoon door mijn hoofd! Echt Em niet expres...'
'Welke Echo? Jongens dwing me niet uit te zoeken of ik jullie bevelen kan geven want...'
'Rustig Jake. Het is gewoon zo dat Bella niet lang voor haar verdwijning nog een echo liet maken en...En de uitslagen kwamen kort erna binnen...De dokter heeft bepaald wat voor geslacht het kind zou krijgen...En Charlie heeft een papiertje gevonden met de namen die Bella had bedacht...'
'Ja...'
'Bella verwachte...Jouw kind zou...'
'Het was een Embry...Embry Jacob Black of EJ.'...*


*Ik snap dat jullie willen weten hoe een meisje had geheten. Voor een meisje dacht ik aan Angela Bella Black.
Afgekort AB (spreek uit als Abby)