De treinreis (1)

Ik zit in de trein. Kijkend uit het raam zie ik allemaal landschappen en huizen voorbij vliegen. Naja zien? Echt zien kan je het niet. Het is namelijk half 8 op een koude winter dag en dus donker. Naast mij staan 2 tassen die ik gelukkig nu niet hoef te dragen. Je zal je vast wel afvragen wat ik in de trein doe. Eerlijk gezegd weet ik het zelf ook niet. Ik reis. Dat is het enige antwoord dat ik me kan bedenken. Het maakt mij momenteel niet uit waarheen ik ga. Ik ben gewoon naar het station gelopen heb de eerste de beste trein gepakt. Waar hij heen gaat? Dat zou ik niet weten. Ik heb niet op de borden gekeken. Ik heb een ov-chipkaart of hoe zo’n pasje tegenwoordig ook heet. Dus deze reis zal me niks kosten tenzij het in het weekend plaatsvindt.

Ben je nu al nieuwsgierig wie ik ben? Hoe ik eruit zie? Wat ik in mijn twee tassen heb zitten? Nou, ik zal je niet langer is spanning houden.
Ik ben een meisje van 18 jaar. Als ik in de spiegel kijk zie ik een meisje met blond haar en blauwe ogen. Verder zie ik een kleine wipneusjes en kleine ‘schattige’ oortjes. Ik moet eerlijk toegeven dat ‘schattige’ heb zelf niet verzonnen. In één van mijn tassen zitten gewoon mijn schoolspullen die ik morgen nodig heb, plus mijn laptop. En in mijn andere tas zitten kleren. Spannend hé. Nou zal je je afvragen waarom deze drama allemaal.
Eigenlijk moet ik je iets bekennen. Dat ik in de trein zit heeft eigenlijk niks met mijn verhaal te maken. Ik vond het wel een leuk begin van het verhaal. Hopend dat het je zou aansporen om verder te lezen. Maar aangezien ik genoeg tijd heb tijdens het treinen zal ik jullie een verhaaltje vertellen. Een verhaaltje dat misschien echt gebeurd is. Ik vertel het door mijn ogen, maar of het verhaal over mij gaat zullen jullie nooit te weten komen. Misschien is het iemand die ik ken wel overkomen. Of heb ik het juist van een wildvreemde gehoord. Het kan ook dat het misschien gedeeltelijk is verzonnen en dat het gedeeltelijk echt gebeurd is. Maar het kan ook zijn dat ik alles heb verzonnen. Het is voor mij een weet en voor jullie een vraag.
Diep in gedachten verzonken begin ik mijn verhaal en om het leuk te laten klinken begin ik het verhaal zoals een sprookje zou kunnen beginnen.

Op een dag ergens in december begon ik te denken waar ik op vakantie zou gaan in de zomervakantie. Ook begon ik me af te vragen met wie ik op vakantie zou gaan. Met mijn ouders ging ik al jaren niet mee. Waarom zou ik? Mijn ouders gingen liever gezellig met zijn tweeën en ik kan ze geen ongelijk geven. En een vriend heb ik niet. Dus die kan moeilijk mee. Het jaar ervoor was ik op vakantie gegaan met 5 vriendinnen. Die vakantie was onwijs gezellig dat ik besloot om die meiden maar te gaan polsen. Dus ik stuurde die meiden een e-mailtje met de vraag of zij er iets voor voelden. Helaas bleek na een paar dagen dat bijna niemand kon of wou. De ene die zou met iemand anders op vakantie. De ander die had geen tijd meer in haar zomervakantie. Dat leek mij echt een drama. Heb je in december je hele zomervakantie al volgeboekt. Oké mijn vakantie is ook redelijk vol, maar daar kunnen nog veranderingen in gemaakt worden. Naja dus die vriendin die had geen tijd meer in haar zomervakantie. Waarom de rest niet mee wilde, wist ik niet echt meer. Maar 1 vriendin die had er wel zin in. Dus besloten we maar met zo’n tweeën te gaan. Nu was de vraag nog; waar gaan we heen? Ja die vraag konden we niet één, twee, drie beantwoorden. Één ding stond vast; we wilde naar het buitenland. En dan niet naar België of Duitsland. Nee we wilde met het vliegtuig weg. Geen van beide had ooit gevlogen en dat leek ons wel spannend. Met zo’n tweeën voor eerst met het vliegtuig en voor het eerst zo ver van huis.
In mijn vrije tijd keek ik een beetje rond op die sites met jongerenreizen. Tenslotte waren wij nog jongeren. De landen die mij wel aantrokken waren Turkije, Spanje en Griekenland. Lekker ver van huis en lekker warm. Ik weet niet waarom, maar Turkije trok mij het meest. Daar was het bovendien ook niet al te duur. Dat was één van de dingen waarop we moesten letten. We waren maar jongeren en we moesten de reis zelf betalen. Op één van de sites met jongerenreizen vond ik een leuke appartementencomplex dat niet al te duur was. Maar natuurlijk kon ik niet in mijn eentje beslissen waar we naar toe zouden gaan.
Na wat heen en weer gemail, besloten we dat we maar het beste een dagje bij elkaar konden gaan zitten met de laptop en/of reisboek voor onze neuzen. Hiervoor hadden we een datum geprikt.
Dus zo gezegd zo gedaan. Op woensdagmiddag om 1 uur stond ik op het station in het plaatsje waar mijn vriendin woont. Zij kwam me met de fiets ophalen. Eenmaal bij haar thuis aangekomen, bleek dat zij een reisboek had besteld. Dus die pakte we erbij. Maar hoe moesten we tot een beslissing komen. We dachten we beginnen maar bij het begin. We selecteren welke landen er in aanmerking kwamen. Daarna welke plaatsjes in die landen. Vervolgens keken we naar de hotels/apparementen die daar te vinden waren. Welke we precies kozen, weet ik niet zo goed meer. Maar eerst gingen we heel algemeen selecteren.
Na de eerste selectie hadden we 3 landen geselecteerd. Toen keken we naar de plaatsen die er waren. Nou toen werd de keus weer groter. Daarna gingen we in die plaatsen kijken voor mogelijke verblijfplaatsen. Tot nu toe hadden we alleen de lijst maar uitgebreid. Toen we daarmee klaar waren hadden we denk ik 25 opties. Pff, dat leken er wel veel. Hoe moesten we hier tussen kiezen.
We besloten meer op de details te letten.

Ik wordt even uit mijn gedachten gerukt door jongens die het coupe in komen lopen. Luidruchtig zoeken ze een plek. Ik kijk uit het raam om te zien waar we zijn. Amsterdam Centraal, lees ik. Oké ook leuk om te weten. Ik neem een slokje van mijn drinken en ga verder met mijn verhaal…

Waar waren we? Ohja, we besloten meer op de details te gaan letten. Dus wij gingen kijken naar de details. Maar welke details waren voor ons het belangrijkst? Waar moesten we op letten? We wisten het niet zo gauw. We lasten een kleine pauze in en gingen wat drinken. Ondertussen praten we over koetjes en kalfjes. Na de kleine pauze hadden we bedacht waarop we gingen letten. Eerst werden de plaatsen goed bekeken. Hoever was het vliegen? Hoelang moesten we dan verder reizen met de bus? En was de plaats eigenlijk wel iets voor ons? Na dat bekeken te hebben, vielen er een paar plaatsen af. Met als gevolg dat er ook een paar complexen afvielen. Maar we waren nog lang niet klaar. Nu gingen we maar beter naar de complexen kijken. Het complex moest er redelijk uitzien, niet al te duur en moest een mooi zwembad hebben. Ik moet eerlijk zeggen dat de zwembaden van veel complexen niet aan onze eisen voldeden. Naja, we moesten hard zijn. Dus zo viel er heel wat complexen af. Maar toch hadden we nog steeds veel keus. Nu gingen we beter kijken naar de afbeeldingen. Het was hilarisch waarop sommige complexen werden afgeschreven door ons. Bij ene was de straat ervoor niet mooi, bij de ander vonden we de buitenkant van het gebouw niet mooi en bij eentje vonden we de naam van het complex niet mooi. Wij lagen echt te brullen van het lachen.
Uiteindelijk kwamen we op 2 arrangementen uit. Eentje in Kreta en eentje in Turkije. En je zal het misschien niet geloven, maar die in Turkije was precies die ik al eerder op internet had gevonden. Nu zal je wel denken, zij heeft gewoon haar zin doorgedrukt. Maar echt niet dat ik dat gedaan heb. Toevallig leek het mijn vriendin ook een leuk plaatsje en apparementencomplex. Intussen was de middag al om en was het tijd dat ik naar huis ging. We besloten dat we ieder maar nog even goed moesten nadenken over welke we van de twee wilden. Ik kwam al gauw tot de beslissing dat ik toch heel graag naar Turkije wilde.
Na wat overleg besloten we dat we toch liever naar Turkije gingen dan naar Kreta. Ook besloten dat we 8 dagen daarheen zouden gaan. Toen we het eenmaal besloten hadden, vonden we maar dat we het zo snel mogelijk konden gaan boeken. Dus ik stapte op een avond achter de computer en boekte de reis voor ons tweeën. Naast het complex boekten we direct ook een partypakket erbij. Ja, we wilden toch wel feesten tijdens onze vakantie.
Na de reis eenmaal geboekt te hebben, begon ik te kijken welke voorbereidingen er getroffen moesten worden. Er werd aangeraden om een aantal vaccinaties te halen voor de reis. Welke precies weet ik nu even niet meer. Ik weet het, ik zou me dood moeten schamen, maarja ik kan er momenteel verder niks aan doen. Dus ik maakte een afspraak met een vaccinatiepunt in Nederland en haalde de, voor jullie onbekende, vaccinaties. Ah toen ik heenging was ik zo zenuwachtig. Ik kon echt niet tegen naalden. Je heb sommige mensen die kicken erop om te kijken naar van die ziekenhuisprogramma’s waar iemand bijna helemaal ontleed wordt. Nou daar hoef je bij mijn niet mee aan te komen.
Dus ik was bij de mevrouw die mij een vaccinatie zou geven. Ik vertelde maar eerlijk dat ik haast een fobie voor naalden had. Ze moest gelukkig niet lachen. Ik voelde me niet echt op mijn gemak. Ze liet me expres de vaccinatie maar niet zien. En terwijl ze mij vaccineerde bleef ze gewoon doorpraten om mij gerust te stellen. Na afloop vond ik mezelf echt een angsthaas en schaamde ik me bijna voor mijn fobie. Ik kan niet zeggen dat ik het niet voelde, want ik voelde het namelijk heel licht. Maar het deed echt geen pijn en na afloop durfde ik de naald wel onder ogen te komen.
Maar vaccineren was niet de enige voorbereidingen die getroffen moesten worden. Ik moest ook een koffer hebben, waar ik mijn kleren in kon doen. Mijn moeder die zag ergens in de winkel een mooie reiskoffer op van die wieltjes, je kent het wel. Die kan je lekker achter je aanslepen.
De laatste voorbereidingen die getroffen moesten worden, waren de kleren. Ik had namelijk eens mijn klerenkast grondig doorgekeken en was tot de conclusie gekomen dat mijn garderobe toch iets misten. Ik had namelijk geen leuk jurkje of rokje voor de reis. Dus ik had een mooie reden om te gaan shoppen. Uiteindelijk had ik een leuk jurkje, een extra bikini (je kent het wel, je ziet hem hangen en je kan hem gewoon niet weerstaan), een rokje en nog een leuk shirtje. Ik kon dus zeggen dat ik geslaagd was. Ik had alles wat ik moest hebben.

Naarmate de dagen verstreken en de vertrekdatum van het vliegtuig al dichterbij kwam, verheugde ik me steeds meer op de vakantie. En uiteindelijk brak de dag aan dat het vliegtuig zou vertrekken aan. De dag ervoor had ik mijn tas al gepakt. Overdag ging ik nog naar mijn werk en ’s avonds na het eten bracht mijn moeder me naar mijn vriendin toe. Het vliegtuig zou namelijk midden in de nacht vertrekken en we hadden afgesproken dat de vader van mijn vriendin ons zou brengen. Dus ’s avonds bleef ik daar nog even slapen. Mijn vriendin moest die avond haar koffer nog inpakken. Dus het was een beetje stressen. We gingen die avond vroeg naar bed om te slapen. Naja slapen. Toen ik eindelijk sliep, kon namelijk niet slapen van de spanning, werden we al bijna gewekt. Nadat ik mij aangekleed had, was ik klaar om te vertrekken, maar mijn vriendin die liep als een kip zonder kop heen en weer te rennen. Het was grappig om te zien. Nadat ze eindelijk klaar was vertrokken we naar Schiphol, waar onze vliegtuig zou vertrekken. Wij checkten in, liepen naar de ruimte waar we moesten wachten op het vliegtuig, en wachten tot we eindelijk het vliegtuig in konden. Na het inchecken bleek dat we niet naast elkaar konden zitten in het vliegtuig. Dit vonden we absoluut niet leuk, vooral niet omdat het onze eerst vlucht zou zijn.
Eenmaal in het vliegtuig duurde het niet lang voordat we gingen opstijgen. Ik was blij dat ik bij het raam zat. Eigenlijk hoorde ik aan het gangpad te zitten, maar ik kwam al eerst bij dat rijtje stoelen aan dus ik schoof gewoon door naar de stoel bij het raam. Het stelletje dat naast me zat, vond het niet erg. Het meisje zat de hele reis te slapen en de jongen zat de hele tijd te lezen. Ik probeerde ook te slapen, maar het lukte niet erg. Ik bleef toch de meeste tijd met mijn ogen dicht zitten. Blijkbaar was ik wel een paar keer ingedommeld aangezien mijn vriendin een paar keer langs was gekomen om even te praten, maar een paar keer lag ik te slapen. Oepsie…. De vliegreis duurde in totaal ongeveer 4 uur.

Mijn reis is nu ten einde. Ik stap uit op mijn eindbestemming. Maar wees maar niet bang de volgende treinreis, die zich niet lang op zich laat wachten, gaat het verhaal verder.