02.

De gasten waren weg en ik voelde me al veel beter. Ik ging samen met Cody op de bank liggen. Hij sloeg voorzichtig een arm om me heen. Mijn mascara was uitgelopen en ik zag er moe uit, maar dat maakte mij niet uit. Het voelde gewoon zo fijn om bij hem te zijn. Het was laat maar ik wou niet naar huis. Cody trok me iets meer naar hem toe. "Ik moet naar huis" zei ik snel. Wat blijkbaar niet echt het goede moment was want Cody trok zijn arm meteen weg. "Sorry, ik had al thuis moeten zijn" ik zei gedag en pakte mijn jas. "Moet ik meelopen?" vroeg Campbell. "Nee hoor, ik red me wel" en ik liep de deur uit.

Onderweg naar huis kon ik niets anders doen dan glimlachen. Hij had me dus wèl gemist. Ik stond voor mijn deur en belde aan. Waarom doet niemand open? Ik belde weer aan maar weer deed niemand open. Misschien liggen ze te slapen. Snel zocht ik mijn sleutels in mijn tasje. Die was ik natuurlijk weer eens vergeten. Ik keek paniekerig om me heen of de buren er toevallig aankwamen. Die hadden namelijk altijd een reserve sleutel, maar ik zag ze niet. Het had geen zin om mijn ouders te bellen. Die sliepen toch overal doorheen. Ik pakte mijn mobieltje en zocht het nummer van Lilly. Hij ging over. Oooh neem nou op, neem nou op. "Dit is de voicemail van..." ik zuchte en stopte mijn mobiel weer in mijn tasje. Dan maar lopen naar Lilly. Ik voelde een druppel op mijn hoofd. Nee het gaat toch niet regenen. En ja hoor dat had ik weer. "Katie?" riep iemand uit de verte. Daar kwam Cody aan gerent met een paraplu. Ik ging er snel onderstaan. "Wat doe jij hier nou? Ik dacht dat je naar huis ging?" vroeg hij verbaasd. "Ik kom er niet in, ik was op weg naar Lilly" zei ik. "Je kan wel met mij mee. Dat is iets dichter bij". "Weet je dat zeker?" vroeg ik. "Tuurlijk" en we liepen naar zijn huis. Toen we binnen waren gaf Angie - de moeder van Cody - mij een handdoek. Ik droogde me haar af en liep achter Cody aan naar boven. "Hier, ga maar naar de badkamer" en hij gaf me een veel te grote pyjama die blijkbaar van hem was. Ik liep naar de badkamer en kleedde me aan. Ik ging weer terug naar zijn kamer waar hij het logeerbed had klaar gezet. Hij keek me aan en begon te lachen. "Wat is er?" vroeg ik glimlachend alsof ik niet wist waar het over ging. "Gewoon, die pyjama staat goed" lachte hij. Ik lachte en gooide een slof naar z'n hoofd. "Auw" grijnsde hij. Ik was moe en ging maar in bed liggen. Cody deed het zelfde. Ik sloot mijn ogen en probeerde te slapen. Wat totaal niet lukte in dit vreemde bed. Ik deed mijn ogen open om te kijken of Cody al sliep. Hij keek me aan een glimlachte. "Slaap je nog niet?" vroeg hij. "Nee het lukt niet echt" antwoorde ik. Hij keek me nog steeds aan. Hoe kon ik nou slapen als twee ogen me steeds aanstaarden. "Wat is er" vroeg ik. "Ik kan gewoon niet stoppen met naar je kijken" zei hij lief. Ik glimlachte. Ik deed mijn ogen dicht en viel eindelijk in slaap...