76. Het lijstje van 'mensen die ik mag'

Je voelde woede opborrelen in je buik. Taylor was pas net bij je gaan zitten! Die Gee had echt iets tegen jou. Of tegen Taylor natuurlijk, misschien herkende hij hem wel ergens van. Je keek gegeneerd om je heen en zag giechelende gezichten en mensen die hun hoofd snel van je wegdraaiden. Gauw keek je weer star voor je uit. Zo vond je een castontmoeting helemaal niet leuk.

Nadat iedereen zijn zegje had gedaan over de persoon waarmee hij of zij moest kennismaken, mochten jullie even wat met elkaar kletsen. Niet dat Geandro dat zelf aangaf, maar hij moest gewoon even weg, dus hadden jullie de kans om wat te socializen. Je zat weer in je rolstoel, met Taylor en een groepje mensen die je allemaal best wel aardig leken. Jaer kende hier zo te zien ook niemand, dus die was in een bank naast jou neergeploft. En naast Meggy, Quirina en Charlotte zaten er nog twee andere meiden bij. Het was het meisje dat daarnet binnen was komen rennen, Yvette. En dan was die andere Karen, wist jij nog. Je besloot je nog eventjes officieel voor te stellen en gaf ze beide een hand. “Hoi, leuk je te ontmoeten!” Zei Karen met een brede glimlach. In gedachten zette je haar ook op het ‘mensen die ik mag-lijstje’. Yvette reageerde iets stiller dan haar buurvrouw, maar toonde ook een oprechte glimlach. Ping, nog een meisje erbij.
Nadat jullie elkaar een beetje hadden leren kennen spraken jullie met zijn achten over jullie toneelervaring en het bleek dat jij toch bijna wel de enige was die het zo ver had weten te schoppen. En dan was dit nog je eerste film ook nog. “Echt hoor!” Zei Jaer. Hij kon het blijkbaar niet genoeg benadrukken, want hij had al duizend keer het woord ‘echt’ gezegd. “Dat is heel erg knap. Zoals ik je net al zei doe ik al heel lang aan acteren en ikzelf heb nog maar een stuk of vijf hoofdrollen weten te scoren.” Naast je hoorde je instemmend gemompel. Iemand onderbrak het gesprek door even te kuchen. Je keek om. Daar stond één van de andere jongens. Je wist alleen even zijn naam niet meer. Waar was je korte termijngeheugen gebleven? “Eh, mag ik er misschien bij komen zitten? Ik ken niemand echt goed hier.” Zei hij verlegen. Oja, dit was die jongen met die mooie blauwe ogen die je net zo aankeek. “Tuurlijk mag dat!” Lachte Taylor. “Dat hoef je toch niet te vragen, joh.” Voegde Jaer eraantoe. “Ik kénde hier ook niemand hoor.” Met een blosje op zijn wangen ging de jongen-met-de-blauwe-ogen zitten. “Matthew, was het toch?” Hoorde je Quirina zeggen. Hoe kon je dat nou vergeten, zo moeilijk was die naam toch niet? Matthew, Matthew, Matthew, repeteerde je in je hoofd. “Ja, dat klopt.” Hij durfde even rond de groep te kijken. “Sorry, maar ik heb niet al jullie namen onthouden.” Hij lachte zenuwachtig. Jij nam het initiatief om iedereen even voor te stellen, zodat hij zich niet ongemakkelijk zou voelen. Je ging het rijtje af. “Jaer, Taylor, Karen, Yvette, Quirina, Meggy en Charlotte.”


Ik heb nog wel even een vraagje aan jullie allemaal (:. Wat vinden jullie goed aan het verhaal tot nu toe en wat vinden jullie iets minder? Ik wil gewoon even weten wat jullie ervan vinden en of ik nog iets kan verbeteren ^.^. Alvast bedankt (: