11. Always remember me.

Ik werd wakker door de zon die fel mijn kamer binnen scheen. Ik kreunde afkeurend en draaide me om. Scott was vervangen door een grote tas. Er klonk gestommel vanuit de badkamer.
‘Moet je echt nu al tegen de middag vertrekken?’ zuchtte ik luid.
Scott kwam de kamer ingelopen, zijn tandenborstel in de ene hand, een bekertje in de andere.
‘Ik mocht niet nog een dag van school missen van mijn vader. Je mag al van geluk spreken dat ik vrijdag al naar hier mocht vertrekken.’ Scott kwam naast me zitten.
‘Kom je snel terug?’
‘Met de eerste vakantie. En ik zal de rest proberen te overtuigen om ook mee te komen’ Ik glimlachte lichtjes. Die gedachte maakte me blij.
‘En nu moeten we voort maken, want anders mis ik mijn vliegtuig nog.’ Scott sprong recht en liep naar zijn tas. Ik richtte mijn blik even uit het raam. Jack lag nog altijd vredig te slapen. Lachend schudde ik mijn hoofd terwijl ik recht stond. Ik deed mijn kast open en haalde er een zwarte skinny jeans uit en een simpel wit shirtje met een v-hals.
‘Ik ga snel even douchen’ zei ik tegen Scott voor ik de deur van de badkamer sloot. De warme stralen water die uit de douchekop stroomde werkte opwekkend. Eenmaal uit de douche droogde ik me zorgvuldig af en trok ik mijn uitgekozen kleren aan. Ik deed mijn natte haren in een staart en liep de badkamer uit. Scott zat achter mijn bureau wat te tokkelen op mijn laptop.
‘Hoe lang hebben we nog?’ vroeg ik toen ik naast hem stond.
‘Over een uur en een kwartier vertrekt mijn vlucht’ Ik knikte zwijgzaam, Scott zijn blik dwaalde af.
‘ Ik vraag me af hoe veel slaap hij nog nodig heeft.’ Ik keek nu ook uit het raam.
‘Hij had behoorlijk veel naar binnen gewerkt. Hij zal nog wel wat tijd nodig hebben om zijn roes uit te slapen.’ Ik zag Jack zijn borstkast vredig op en neer gaan.
‘Ik ben je gisteren iets vergeten te vertellen. Of bewust vergeten te vertellen, ik zal het zo zeggen.’ Begon ik. Scott keek nieuwsgierig.
‘Oh, en wat mag dat dan wel zijn?’ Mijn blik bleef op Jack gericht.
‘Toen je gisteren een glas water was gaan halen heeft Jack me gekust. Daarna viel hij als een blok in slaap.’ Ik hoorde Scott gniffelen.
‘En?’ vroeg hij met een wijde grijns.
‘Wat en? Hij was dronken, het stelde niets voor en kijk niet zo. ‘
‘Jeanie, jij weet net zo goed als ik dat een kus nooit zomaar een kus is.’ Ik gaf Scott een klop tegen zijn schouder.
‘Zoals ik al zei, hij was dronken. Helemaal in de wind en nu moet jij opschieten. Straks mis je je vlucht nog.’
‘Ontwijk het onderwerp maar, ja’
‘Doe ik niet.’Ik liep naar beneden waar mama het ontbijt aan het klaarmaken was.
‘Mama, mag ik even je sleutels lenen? Ik wil Scott naar de luchthaven brengen.’
‘Ze hangen aan het haakje. Willen jullie niet eerst even ontbijten.’ Ik schudde mijn hoofd.
‘Als we nu vertrekken halen we het nog maar net. Ik ontbijt wel als ik terug ben, Scott zal wel iets nemen op de luchthaven’
‘Ook goed.’ Glimlachte moeder.
Ik liep weer naar de hal en stond onder aan de trap en riep achter Scott.
‘Ik kom’ riep hij weer. Eenmaal beneden zei hij nog iets tegen mijn moeder.
‘Tot de volgende keer Mevrouw Simmons.’
‘Dag Scott’ glimlachte mama vriendelijk.
Toen Scott eenmaal ingecheckt was had hij nog een kwartier op om het vliegtuig te geraken. Hij sloot me op in een van zijn warme knuffels.
‘Beloof me dat je voor jezelf gaat zorgen en niets stom doet?’ Ik schoot in de lach. Scott keek me met een verwarde blik aan.
‘Je klinkt net als Edward uit Twilight.’ Scott lacht lichtjes.
‘Dan klink ik maar als een glitterende fee, ik meen het wel.’ Hij legde zijn hoofd op de mijne.
‘Ik ga je missen.’ zei ik zacht.
‘Ik kom zo snel als ik kan terug.’ Ik knikte.
‘Weet ik wel.’ Scott gaf nog een kusje op mijn kruin voor hij me los liet.
‘En hou me op de hoogte over dat hele gedoe met Jack. Ik wil weten wanneer ik peter kan worden.’ Scott grijnsde. Ik rolde met mijn ogen en zuchtte.
‘See you soon, buddy.’ Zei hij voor hij zich omdraaide om naar de gate te gaan.
‘Daag.’ Zei ik zacht terwijl hij in de mensen massa op ging.