00.

"Katie! Wakker worden!" werd in mijn oor fluisterd. Ik ging recht op zitten en wreef in mijn ogen. Het was Lilly, mijn best vriendin. "Katie, ze wachten op ons. Je moet je aankleden!" zei ze terwijl ze me het bed uit sleurden. Vandaag zou Cody terug komen naar Australie. Ik heb hem niet meer gezien sinds hij het uitmaakte omdat hij verhuisde naar Amerika voor z'n carriere. "Ja, ja. Ik ga al" zei ik nog half slapend. Ik sprong snel onder de douche en kleedde me aan. "Ben je klaar?" vroeg Sanne. "Jep, we kunnen gaan" antwoorde ik. Het was even stil. Ik zat te denken of ik dit wel moest doen.. zou hij me wel willen zien? Heeft hij wel aan me gedacht? Er ging zoveel door me hoofd heen. Ik wist het echt niet. "Uhm.. Lilly, zal ik wel mee gaan? Ik bedoel.. ik heb hem zo lang niet gesproken enzo" vroeg ik onzeker. "Ja tuurlijk, ik weet zeker dat Cody en Alli je hebben gemist!" zei ze. Alli was een van mijn beste vriendinnen, maar ook Cody's zusje. Maar misschien had ze gelijk, en dan nog.. ik kan hem moeilijk de hele tijd gaan ontlopen. "Kunnen we gaan meiden?" riep mijn moeder naar boven. "Ja, we komen" zei ik snel. Ik stapte in de auto en klikte mijn gordel vast. Het was ongeveer een uurtje rijden naar het vliegveld. En hoe dichter bij we kwamen, hoe meer ik begon te twijfelen. Ik was stiekem heel zenuwachtig. "We zijn er!" zei mama. We stapte uit en liepen naar de plek waar ze uit zouden komen. Daar zagen we Campbell, Josh en nog wat vrienden al staan. We zwaaide en liepen naar ze toe. Lilly liep naar Josh en gaf hem een kus. Ze hadden sinds kort iets samen. "Ik vind ze zo schattig met z'n tweeën" zei ik tegen Campbell. "Ja net als jij en Cody toen" zei hij. Ik glimlachte ongemakkelijk. Waarom moest hij me daar nou zo nodig aan herinneren? "Hee, daar zijn ze!" schreeuwde Lilly vol vreugde. Eerst kwam Alli naar buiten. We rende naar haar toe en gaven haar een knuffel. Ze werd natuurlijk helemaal ondervraagd door Lilly. Ik vond het echt fijn om Alli weer te zien. Toen kwam Cody naar buiten. Hij keek omzich heen en zag mij staan. Hij glimlachte naar me. Ik lachte voorzichtig terug. Lilly trok me mee naar hem toe. Ze gaf hem een knuffel en seinde dat ik dat ook moest doen. Voorzichtig sloeg ik mijn armen om hem heen. Het voelde zo fijn om hem eindelijk weer te zien, maar tegelijker tijd ook vreemd. Na een jaar niks meer van hem gehoord te hebben en dan ineens oog in oog te staan. "Ik heb je gemist" fluisterde hij terwijl hij me langzaam los liet. "Ik heb jou ook gemist" zei ik zachtjes. Campbell ging met een big smile tussen ons in staan en sloeg zijn armen om ons heen. "Er is een welkom thuis feestje voor jullie, bij mij thuis! Katie komt ook, toch kat?" zei hij vrolijk. Fijn, daar had echt zin in.. niet dus. "Ja tuurlijk" antwoorde ik. Cody lachte maar zei verder niks. Toen iedereen was verwelkomt reden we terug om ons om te kleden voor het feest.