02

~~Isabella Rosé Villa~~

Ik borstelde door mijn zwarte, lange, krullende haar. Het was pluizig door de vochtigheid die in de lucht hing, rot haar, ik pakte mijn haar vast en haalde mijn borstel ruw door een klit heen, ongelofelijke rot klitten. Nadat ik mijn haar had geborsteld, bekeek ik mezelf in de spiegel. Het meisje die me aan staarde, had fel bruine ogen, een klein wip neusje, en had een iets getinte huid, ondanks het weer. Verder was ze slank gebouwd en had een paar sproetjes op haar neus. Ik was me zo geconcentreerd aan bekijken in de spiegel dat ik het andere meisje niet had binnen horen komen, het was Trace. Haar blonde haren, die ze meestal los droeg, had ze voor de verandering opgestoken, haar ogen waren omlijnd met zwart oog-potlood en haar jurkje zat zó strak om haar decolleté, dat het me verbaasde waarom haar borsten nog steeds ín het jurkje zaten, het zag ernaar uit dat ze er elk moment konden uit 'wippen'. Nadat ik haar grondig had bekeken en ze mij een arrogante blik had toegeworpen, stapte ik snel in mijn zwarte ballarina's die perfect bij mijn jurkje paste. Ik trok het jurkje even recht, ik had niet door dat Trace achter me was gaan staan en wat aan het prusten met mijn haar was. "Je moet het een keer opsteken..je hebt prachtig haar.." Mompelde ze zacht. Ik schrok ervan, sinds wanneer praatte Trace tegen me? Ze mocht me niet, ze had me jaren lang uitgemaakt voor 'nerd'. Eigenlijk mocht geen een meisje me hier, ze vonden me maar een raar, ze konden niet begrijpen waarom ik liever achter een bal aanholde dan dat ik met hun over de 'laatste mode' praatte. "P-p-pardon?" Stamelde ik, en richtte mijn bruine ogen op haar gezicht. Ze keek me eventjes aan, maar liet toen direct mijn haar los. "Niks.." Zei ze toen, zo bot al het maar kon. "Evelien vroeg of je beneden kwam, het ontbijt is klaar.." Zei ze nog snel, toen verliet de de badkamer, ik keek verbaasd naar de deur waar Trace net door was verdwenen, ik zuchtte en draaide me weer om naar de spiegel, wierp nog 1 blik op mijn gezicht en zuchtte,meer kon ik er niet aan doen...