04
~~Scarlett Drews~~
Ik zuchtte en maakte aanstalten om naar de deur te lopen toen ik Trace ineens stokstijf zag stil staan, ik fronste even en wapperde met mijn handen voor haar ogen. "Trace? Hallo? TRACE?" Vroeg ik nu toch echt wat bezorgd, wat was er aan de hand. "David villa..." Zei ze toen ze weer uitademde. Ik fronste eventjes, waar zag ze die David villa? Ik keek even om me heen, "Waar?" Vroeg ik, zo blind als ik was. "Fernando Torres..." Zei ze nogmaals fluisterend. Okáy volgensmij begon ze nu écht spoken te zien. "Trace, doe alsjeblieft normaal en zeg waar je ze ziet?" Ik zag dat Trace onmiddelijk richting de schuifdeuren wees die op dát moment open schoven. "O.." Nu zag ik ze ook, Fernando Torres voorop, gevolgd door David Villa. Ik draaide me richting Trace die opgetogen op en neer begon te springen en naar mij siste; "Scar, ik moet écht een handtekening hebben!" Ik rolde overdreven met mijn ogen, o nee alsjeblieft niet. Ik zuchtte en hoorde toen een stem die vroeg van wie het kleine rode autootje was, kleine rode autootje? Ik dacht eens na, welke kleur had mijn auto ook alweer? Rood toch? Plots besefte ik dat het míjn kleine rode autootje was. "Van mij!" Ik draaide me onmiddelijk om, wát was er in vredesnaam met mijn auto? Mijn blonde krullende haren dansten op en neer toen ik mijn hoofd bijdraaide, om te kijken waar de stem vandaan kwam. Ik zag de voorste, Fernando Torres volgensmij wat ongemakkelijk voor zich uit staren, hij keek me aan toen ik zei dat het autootje van mij was. Trace giechelde eventjes naast me, en ik gaf haar een kneepje in haar arm, dit was niet het moment om te giechelen. Ik staarde hem aan en zag toen zijn onbegrijpelijke blik, o natuurlijk, hij sprak geen Nederlands. "Mine..." Zei ik opnieuw, dit keer keek hij begrijpelijk.
~~Fernando Torres~~
Ik had gedacht dat de eigenaar van het rode autootje hier niet zou zijn, wat me eigenlijk zou opluchten. Maar helaas, nét toen ik me om wou draaien reageerde een meisje, ik begreep haar niet, ze sprak blijkbaar Nederlands. Ik zag haar op en neer dansende krullen, ik keek haar recht aan, ze was afschuwelijk mooi, met haar fel blauwe ogen en haar blond gekrulde haar, haar lippen waren mooi rood. Haar fel blauwe ogen boorden zich door me heen, ik voelde hoe er hitte naar mijn wangen steeg. Nando! Sprak ik mezelf toe. Het is nu niet het moment om iemand leuk te vinden, het autootje. "Perhaps you can just walk along?" Vroeg ik zacht..
Ik zuchtte en maakte aanstalten om naar de deur te lopen toen ik Trace ineens stokstijf zag stil staan, ik fronste even en wapperde met mijn handen voor haar ogen. "Trace? Hallo? TRACE?" Vroeg ik nu toch echt wat bezorgd, wat was er aan de hand. "David villa..." Zei ze toen ze weer uitademde. Ik fronste eventjes, waar zag ze die David villa? Ik keek even om me heen, "Waar?" Vroeg ik, zo blind als ik was. "Fernando Torres..." Zei ze nogmaals fluisterend. Okáy volgensmij begon ze nu écht spoken te zien. "Trace, doe alsjeblieft normaal en zeg waar je ze ziet?" Ik zag dat Trace onmiddelijk richting de schuifdeuren wees die op dát moment open schoven. "O.." Nu zag ik ze ook, Fernando Torres voorop, gevolgd door David Villa. Ik draaide me richting Trace die opgetogen op en neer begon te springen en naar mij siste; "Scar, ik moet écht een handtekening hebben!" Ik rolde overdreven met mijn ogen, o nee alsjeblieft niet. Ik zuchtte en hoorde toen een stem die vroeg van wie het kleine rode autootje was, kleine rode autootje? Ik dacht eens na, welke kleur had mijn auto ook alweer? Rood toch? Plots besefte ik dat het míjn kleine rode autootje was. "Van mij!" Ik draaide me onmiddelijk om, wát was er in vredesnaam met mijn auto? Mijn blonde krullende haren dansten op en neer toen ik mijn hoofd bijdraaide, om te kijken waar de stem vandaan kwam. Ik zag de voorste, Fernando Torres volgensmij wat ongemakkelijk voor zich uit staren, hij keek me aan toen ik zei dat het autootje van mij was. Trace giechelde eventjes naast me, en ik gaf haar een kneepje in haar arm, dit was niet het moment om te giechelen. Ik staarde hem aan en zag toen zijn onbegrijpelijke blik, o natuurlijk, hij sprak geen Nederlands. "Mine..." Zei ik opnieuw, dit keer keek hij begrijpelijk.
~~Fernando Torres~~
Ik had gedacht dat de eigenaar van het rode autootje hier niet zou zijn, wat me eigenlijk zou opluchten. Maar helaas, nét toen ik me om wou draaien reageerde een meisje, ik begreep haar niet, ze sprak blijkbaar Nederlands. Ik zag haar op en neer dansende krullen, ik keek haar recht aan, ze was afschuwelijk mooi, met haar fel blauwe ogen en haar blond gekrulde haar, haar lippen waren mooi rood. Haar fel blauwe ogen boorden zich door me heen, ik voelde hoe er hitte naar mijn wangen steeg. Nando! Sprak ik mezelf toe. Het is nu niet het moment om iemand leuk te vinden, het autootje. "Perhaps you can just walk along?" Vroeg ik zacht..
Er zijn nog geen reacties.