Jaar 1: Het eerste einde.

Achter de beesten vandaan kwam een jonge met kort zwart haar en een donkere blik.het schieldje van Huffelpuf glinsterde op zijn borst.
"Wraak?waarom?" Sanny keek de jongen aan."Ik heb geen idee wat wij jou ooit hebben misdaan."
"Jullie groepje heeft een van mijn beste vrienden in St.Holisto's gevloekt!"Hij keek hen kwaad aan."En mist ik avn mijn vader een deeltje avnd e oude magie heb gekregen,zal ik jullie verwoesten.Eerst jullie drie en daarna dat andere stel..."
Met een klein kindje vielen de beesten hun aan.Met alle macht dat ze hadden vuurde ze spreuken en vervloekingen af op de ondieren.
"Ik weet neti heolang we dit volhouden,amar er lijkt geen eind te komen aan de stroom beesten!" Chelsie vuurde een spreuk af op een beest dat op ahar kwam afgesprongen.
eeen van de beesten zette zen tanden in Ella haar arm.Ze schreeuwde het uit en blaasde het beest weg met een snelle spreuk."Dit houden we gewoon niet vol."
"We moeten wel.Blaas een weg door de ondieren heen!"Sanny liep naar voren de blaasde de dieren aan de kant.Ze beten verscheidene keren naar har armen,benen en hoofd,maar ze werpt steeds net neit geraakt door hun snelle spreukwerk.
Wat verderop zagen ze ook flitsen.Een bijzonder hevige spreuk blaasde een ondier recht over hun hoofden heen tegen een muur.
"Dat moeten de andere zijn."ze Sanny."Nathalie?Cathleen?Mendel?"ze riep hun namen luid genoeg.
"Ja we zijn hier." Het was Nathalie die terug riep.Uiteindelijk kwamen ze weer bij elkaar.
"Ze zijn met te veel."Ella knalde nog een beest weg."Wat doen we?"
"Hierin..."Cathleen duwde de deur van een lokaal achter hun open en ging naar binnen.Ze liepen achter haar aan,maar konden de deur niet sluiten omdat de ondieren al naar binnen kwamen.
"En nu heb ik jullie allemaal waar ik jullie wilde hebben." de jongen kwam weer te voorschijn.
"Jij?" Cathleen keek verbaasd,of dat leek allesinds toch zo.
"ja,ik.Dat ahd je niet verwachte he?"
"Nee,maar waarom wil je ons zo graag dood hebben?Hebben we je vriendinnetje gedood of zo?"
"Nee,mijn beste vriend!En daar zullen jullie voor boeten."
Sanny mertke dat Nathalie en Mendel met iets bezig waren en Cathleen de jongen alleen maar bezig hield.
Nathalie knikte bijna onzichtbaar naar Mendel en die knikte terug.Ook Cathleen had dit op gemerkt."Wel het lijkt erop dat wij jouw exact hebbe waar we willen.Nu jongens!"
Nathalie en Mendel haalde een papiertje uit hun zak en begonnen samen een spreuk op te zeggen.Cathleen stak de kaarsen in de kamer aan met haar toverstok.De kaarsen stonden in een perfecte cirkel om de jongen heen.
"En hiermee ontnemen wij jouw je oude krachten en laten de onbeesten verdwijnen."Zei cathleen dan rustig.
Mendel en Nathalie gingen verder met de spreuk en de jongen liep anar hen toe,maar hij kon niet uit de cirkel van kaarse komen.
"Nee,mijn wraak was perfect..." Een dusiter licht stroomde uit hem uit en hij zakte op zen knieën.De onbeesten verdwenen en de trootsen in de gang gingen weer aan.
"Hoe wisten jullie wat jullie moesten doen?" Chelsie keek verrast.
"Wel heel simpel,we vonden de onbeesten in boeken.Hebben de exacte tegnspreuk gebruikt."
Mendel haalde zen schouders op.
"En hoe wisten jullie wie eht was?Ik wist neti dat je met Huffelpuffers omging Cathleen..."Ella keke haar vreemd aan.
"We hadden hem al ontmoet in de uilenvleugel en daar hadden we zijn brief gezien.Die had een rode kleur,een soort van wicca winkel in London heeft zo'n bestelformulieren,dus we wisten genoeg."cathleen glimlachte en keek naar de jongen."Ik hoop dat je je lesje geleerd hebt..."
Ze liepen met zes de kamer uit terug naar de leerlingenkamer.

Een tijd later stapte ze weer op de Zweinstein express naar huis.Hun eerste jaar zat erop en echt veel kwaads hadden ze nog niet gedaan,maar ze wisten allemaal wat de volgende jaren voor hun zou brengen.