Hd. 4 - Her life was written on pages.

“Wil je drinken?”
Het meisje knikte me dankbaar toe en kwam bijna direct overeind. Ze liep achter me aan de keuken in. Haar bewegingen vormden één geheel, het was een soort dans die ik nooit zou kunnen bevatten. Ze nam plaats op één van de keukenstoelen en leunde met haar ellebogen op het hout dat net iets te hoog voor haar was. Ik opende de koelkast en haalde er een fles cola uit, ik hield deze omhoog naar haar en ze knikte instemmend.
Ik vulde twee glazen met de vloeistof en reikte haar één daarvan toe.

Haar ogen staarde in de verte, ze keek uit de glazen want van de keuken, diep het bos in. Ik vroeg me af wat er binnen in het meisje speelde. Het meisje dat zoveel te verdragen had. Het meisje dat een oneindigende glimlach op haar lippen had gehad, maar alles heeft een eind. Ik wou dat ik me diep in haar geest kon binnen dringen, en kon weten wat er mis zat in haar. Ik wou dat ze haar gevoelens met me kon delen.

Ik zag hoe hij me zijn rug toekeerde, vlak nadat hij een laatste, tedere kus op mijn lippen had gedrukt. De zoete smaak was vergaan, het maakte plaats voor een zoute, bittere smaak die ik niet graag vaker zou willen voelen. Hij liep over het smalle pad van kiezelsteentjes heen en binnen enkele minuten was hij uit het zicht verdwenen. Het was over…