Ouders

Tom pov:

Ik ben nog maar net thuis als ik mijn ouders weer hoor ruziën en dreigen. Dit gaat maar door en door.
Met een verveeld gezicht loop ik naar mijn cd-speler en zet mijn muziek luider.
Ik kan het niet aan om de rest van hun ruzie te horen.

Ik weet dat het zo niet verder kan.
Dat ze op het punt van uit elkaar gaan staan.
Aan de ene kant zal ik opgelucht zijn dat ze geen ruzie meer maken aan de andere kant zou mijn hele wereld op zijn kop staan.

Raar om te zeggen maar ik ben blij met school. Wacht ik kan het uitleggen ik bedoel eigenlijk mijn vrienden waarmee ik kan rondhangen en die voor een welkome afleiding zorgen en niet de lessen.

Ik voel dat ik door dat constant geruzie van mijn ouders rustelozer wordt. Agressiever uit de hoek kan komen.
Het kan mijn ouders niet interesseren wat er met mij gebeurt anders zouden ze niet zo ruziën. Dus wat kan mij het schelen!