Doety, Marije en het verhaal van de banaan.

Er waren eens twee meisjes, de ene heette Doety, de ander Marije. Ze waren neer gedumpt op een verlaten, saai eiland, met alleen een WC, een aap, en een banaan ter beschikking.


Doety vraagt op een gegeven moment aan Marije; "Wat zal ik het eerste op eten De uitwerpselen van de aap De banaan of de wc? Ik denk toch maar de banaan.." Doety rent naar de Banaan voordat Marije hem ziet. Snel pakt Doety de banaan.
"HEBBES"
"Wat? NEE!" schreeuwt Marije.
"HAHAHAHAAAA NU HEB IK EINDELIJK ETEN!" roept Doety triomfantelijk uit. Maar daar laat Marije het niet bij zitten! Ze rent snel op Doety af, en tackled haar.
"Arghhh, nu bloed me lip!"
"Ik wil hem!"
"NEE HIJ IS VAN MIJ!"
Marije rukt de banaan uit Doety's hand, en propt hem met schil en al in haar mond.
"IK ZAG HEM HET EERST" protesteert Doety. "Geef terug!"
"Gatver! Het proeft schillerig." mompelt Marije. "Sukkel! Heb jij dan ook echt geen verstand?!" Marije denkt een moment na over die diepzinnige woorden. "Nee," antwoordt ze dan vrolijk.
"OHNEE IK BEN BLIJ DAT IK DIE BANAAN NIET AT!" Marije kijkt haar niet-begrijpend aan.
"ER ZAT KAK AAN VAN DE AAP! Nu heb jij aap DNA!"
"GATVER" schreeuwt Marije uit. Doety raakt langzaam in paniek. Marije spuwt de banaan uit. Doety heeft altijd al nachtmerries gehad over een apen zusje, en ze barst dus in tranen uit.
"Wat is er?" vraagt Marije aan haar.
"Marije! Je bent een aap geworden! Begrijp je dan niet hoe erg dat is! AAP!"
"Oewh! Oewh! Ah ah!" roept Marije, "dat is toch te gek?!"
Marije de aap rent weg, naar de andere aap, en gaat met hem paren. Of het goed is afgelopen? Helaas, dat meld het niet.