Haar angst, haar leed, haar verlies.

Terwijl Bella het verhaal vertelde luisterde ik vooral naar Jacobs gedachten. Hij voorzag me van een beter beeld van de situatie. Letterlijk. Ik zag ongeveer alles. Toen Bella vertelde over hoe ze haar vrienden en familie vertelde dat ze zwanger was zag ik haast hoe hij zichzelf een mep gaf.
Natuurlijk was ik net die dag niet in de buurt. Maar ik had toch wel iets in de gaten moeten hebben dat de jongens iets voor me verborgen hielden.
Stom! Stom! Stom!
Maar veel verder kwam Bella niet. Haar stem werd vervuld van verdriet toen ze wilde vertellen wat Johannes met haar kind had gedaan.
"...hij vond me...Hij...Hij." Ze legde haar hoofd op mijn schouder en begon luid te snikken.
"Zal ik?" vroeg ik haar. Ze knikte alleen maar, ik wreef kalmerend over haar arm. Het was aangenaam haar in mijn armen te hebben. Ik had de neiging om mijn andere arm ook over haar heen te leggen en mijn lippen op haar haren te drukken, maar ik wilde haar mijn gevoelens niet opdringen dus wachtte ik geduldig tot ze was uitgehuild voor ik naar mijn familie keek om verder te vertellen. Mijn familie was overigens een en al oor. Zelfs Rosalie kon het niet meer opbrengen om nijdig tegen haar te doen.
Heeft ze haar kind verloren? Is dat wat er aan zit te komen?
Ik gaf haar een onzichtbaar knikje. Rosalies ogen werden groot en haar gedachten waren voor de verandering teder en vol medeleven in plaats van wrok en venijn.
"Johannes, Bella's schepper, had haar ver buiten de stad gebracht over enkele rivieren zodat de wolven het spoor bijster zouden raken.
Ze had geprobeerd te gillen, maar voor ze daar de kans voor kreeg was ze al kilometers buiten de stad." Jacob wist me nog te vertellen dat haar vader haar afwezigheid snel had opgemerkt en haar meteen was gaan zoeken, maar dat hoorde ik niet te weten.
"Hij ontdekte al snel haar toestand en...Hij vermoorde het kind."
Mijn stem klonk walgend en vol woede.
"Hij had ook een gave. Hij kon ervoor zorgen dat hij onzichtbaar was. Het leek dan alsof hij gewoon niet bestond, maar Bella bleek immuun te zijn voor zijn gave. Dat vond hij erg interessant. Hij wilde zich al een tijdje bij de volturi aansluiten en hij vermoede dat hij zeker aangenomen zou worden als hij daar met Bella zou aankloppen. Een knap, jong mensen meisje dat de gave van een eeuwenoude vampier kan weerstaan. Je hebt Aro ontmoet Carlisle en je zult niet verrast zijn als ik vertel dat hij in de wolken was met die informatie. Hij liet bij wijze van experiment alle gaven van zijn wacht op Bella los. Gelukkig voor haar wist ze ze allemaal te weerstaan. Het lijkt erop dat Bella alle mentale gaven kan buiten houden, maar nog wel vatbaar is voor fysieke gaven. Anders had jij haar emoties niet kunnen voelen of beïnvloeden Jasper en ik betwijfel het sterk of Alice haar toekomst had kunnen zien als ze tegen alle gaven beschermd was.
Johannes wilde Bella haar eerste jaar nog bij zich houden om haar te trainen en haar wil naar de zijne te kneden. Dat eerste is wel gelukt lijkt me. Bella's zelfbeheersing is overduidelijk uitmuntend en ik heb zelf gezien hoe goed ze haar schilde beheerst, maar zijn methoden waren ronduit sadistisch. Om haar schild te trainen ontvoerde hij een jong meisje dat hij vastbond en midden in een kamer zette. Bella plaatste hij in een hoek waarna hij het meisje de stuipen op het lijf joeg. Bella had geen andere keuze dan haar schild om het kind heen te leggen. Als beloning mocht ze dan met het kind naar een andere kamer waar ze haar verzorgde en geruststelde. Voorzover dat mogelijk was. Bella sprak nog steeds niet en niet alleen omdat ze nog steeds rouwde. Ze had sinds haar transformatie nog niets gedronken en de geur van mensenbloed zou onweerstaanbaar zijn." Mijn hele familie snakte naar adem toen ze het plan van Johannes doorzagen.
"Inderdaad het meisje en de jongen die er later bij kwam waren ook bedoeld als Bella's eerste maaltijd, maar Bella hield zich sterk en weigerde iedere menselijke prooi die Johannes haar voorhield. Uiteraard vroeg dit ook wel wat van haar kracht en daardoor werd het tweede deel van Johannes plannen iets makkelijker voor hem. Hij wilde Bella namelijk tot zijn partner maken. Hij dwong haar hem toe te laten om haar te kussen en haar aan te raken door telkens weer te dreigen de kinderen, haar familie of een van haar vrienden iets aan te doen, maar op een dag ging hij te ver. Bella raakte totaal overstuur en scheurde hem in heel veel heel kleine stukjes. Die verspreide ze zo ver mogelijk. Ze bracht de kinderen naar huis en maakte hen duidelijk dat wat er gebeurt was geheim was en dat zij in de problemen kwam als ze het ooit verder vertelden. De kinderen hadden in die twee weken het volste vertrouwen in Bella gekregen en ze zouden alles voor haar doen."
Gedurende het hele verhaal lag Bella met haar gezicht tegen mijn borst en zo nu en dan trok ze zichzelf dichter tegen me aan om steun te zoeken.
"Vanmiddag zo'n twee maanden nadat Bella haar schepper verliet was ik op jacht en ving ik per toeval haar geur op. Ik werd nieuwsgierig en ging op pad. Ik zag haar toen ze net een stel poema's wilde doden. Wel we maakten kennis met elkaar en joegen samen verder. Bella sprak nog altijd niet, maar ze deed hard haar best me zo veel mogelijk te vertellen.
Na de jacht werden onze gesprekken verstoord door niemand minder dan Johannes zelf. Hij had zelfs nog meer littekens dan jij Jasper. Het had hem een maand gekost zichzelf weer in elkaar te zetten. In eerste instantie kon ik hem niet zien maar ik geloof dat Bella haar schild toen over me heen plaatste." Ik keek haar even aan en ze knikte.
"Zijn originele plan was volgens mij om haar in zijn eigen schild op te nemen en er met haar vandoor te gaan mij verbijster achterlatend, maar toen hij merkte dat ik hem kon zien veranderde zijn plan. Hij hoopte me ervan te overtuigen dat Bella zijn 'Bezit' was" Mijn stem klonk walgend bij dat laatste. "Of anders Bella over te halen met hem mee te gaan. Hij vertelde vrij eerlijk wat er allemaal was gebeurt. Volgens mij wilde hij, van zodra hem duidelijk was dat tegen mijn liegen geen zin had, Bella alleen nog maar zo veel mogelijk pijn bezorgen voor ik hem vermoorde. Natuurlijk maakte ik hem af. Hij was een afschuwelijk monster. Hij zou haar een afschuwelijke toekomst bezorgen en mij zonder pardon vermoorden. De enige reden dat hij nog rond liep was dat Bella geen aansteker bij had om hem voorgoed uit haar leven te bannen. En toen zijn we hierheen gekomen. Bella was inmiddels weer gaan praten. Voor het eerst in maanden tijd luchtte ze haar hart. En dat was het hele verhaal," besloot ik. De anderen keken van mij naar Bella. Hun gedachten waren hetzelfde. Ze voelden allemaal met haar mee. Zelfs Jasper die zich normaal in de eerste instantie zorgen had gemaakt over de volturi was volledig in beslag genomen door het verhaal.