O1O. An explanation?

Ik voelde een hand op mijn schouder rusten. Ik dacht dat het mijn moeder was en sloeg de hand van mijn schouder af. Ik schrok de hand die ik van mijn schouder had geslagen was niet mijn moeders hand. Haar hand was altijd ijskoud. Maar deze hand was warm net als het hartje aan mijn ketting dat ik nu altijd om mijn hals had hangen. Ik draaide me om. Mijn ogen groot van verbazing. ‘Hoe kom jij hier?’ Stamelde ik met mijn ogen wijd open gesperd. Voor mij stond Blake. ‘Madison, ik moet je wat uitleggen hierover. Dit kan zo niet verder gaan.’ Zei hij met een bezorgde stem. ‘Hoezo niet? Ik weet toch ook niet wat er aan de hand is?’ zei ik tegen hem. Hij keek me recht in mijn ogen met zijn serpentijn groene ogen die me nog steeds de rillingen deden bezorgen. ‘Ik kan hier niet langer dan een half uur blijven. Ik zal je alles uit proberen te leggen, oké?’ Vroeg hij me met een twijfel in zijn stem. Ik knikte. Ik pakte mijn ketting vast en hoopte dat wat energie kreeg van het hartje. Hij zag dat ik mijn ketting vast hield en zei toen: ‘hoe kom jij eigenlijk aan die ketting?’ ‘Ik weet het niet, ik had hem opeens in mijn broekzak zitten.’ Hij staarde me aan en strekte zijn armen om mijn ketting wat beter te bekijken. ‘Mag ik?’ vroeg hij. Ik knikte ja en deed mijn haar opzij. Hij pakte het kettinkje vast en maakte het slotje los. Toen hij het kettinkje af had gedaan en het beter wou bekijken streek hij met de rug van zijn hand over beide zijden van mijn hals. Ik durfde hem niet aan te kijken bang dat ik zou gaan blozen. Ik liet mijn haar terug vallen over mijn schouders. ‘Interessant.’ Zei hij met een mysterieuze ondertoon erin. Ik keek hem toch nieuwsgierig aan en zag dat hij met zijn vinger over het hartje streek. In het begin dacht ik dat ik niks zag maar toen ik er beter naar keek zag ik dat hij met zijn vingers een soort uitgesneden deukje ging. Opeens gaf hij het kettinkje terug aan mij. ‘Hou vast.’ Zei hij. Ik deed wat me opgedragen werd en zag dat hij ook naar zijn hals greep. Ik had nog niet eerder gezien dat hij ook een kettinkje droeg. Dit kettinkje had ook een hartje eraan hangen alleen wat kleiner. Ik zag dat er een puntje op de achterkant zat. Hij vouwde mijn vingers open en pakte het kettinkje van mij er weer bij. Ik werd helemaal warm van binnen dit had ik nog nooit gevoeld. ‘Deze heb ik van mijn vader gekregen toen ik 5 was. Dit is het enigste wat ik ooit van hem heb gekregen. Daarom vind ik het ook zo raar dat jij het hartje van mijn moeder hebt.’ Zei hij met zijn zwoele stem. Hij drukte de twee hartjes in elkaar en wat er toen gebeurde was niet de beschrijven. Ik kreeg een heel warm gevoel van binnen en tegelijk had ik kippenvel over mijn hele huid. Ik keek hem aan en hij keek mij aan toen werd alles wazig. Ik wist wat er ging gebeuren en pakte mijn tas en gitaar en trok deze mee de duisternis in niet van plan om ooit nog terug te komen. Ik voelde de warme handen van Blake op mijn schouders rusten en maakte me om niets meer zorgen.