Foto bij 2. A new house

Sophie.. ze is 17 jaar oud btw,

2.

Gillend en bang wordt ik wakker. Ik kijk beduusd om me heen en zie Jason naast me zitten met een grote grijns op zijn gezicht. Ik zucht en kijk hem aan. ´´Sorry, dat ik je kietelde in je slaap, zusje. Maar het was zeker wel de moeite waard. Ik mompel iets van klootzak en slaap langzaam weer in. ´´Sophie, aarde aan slaapkop, we zijn er´´ zegt onze verzorger, Anja rustig in mijn oor. Ik rek me uit en besluit dan toch maar uit te stappen. Ik moet eerlijk toegeven dat ik nu toch wel een beetje zenuwachtig ben. Anja moest heel erg snel weg. Ze laad onze spullen uit en scheurt weg. Ik kijk Jason aan, hij haalt zijn schouders op en knikt richting het huisje. Ik moet zeggen dat ondanks de grootte het er erg gezellig uitziet. Het is geverfd in een soort zandkleur die je erg rustig maakt. We lopen naar de deur en bellen aan. ´Embry, doe jij even open.´ we horen gestommel op de trap en even later wordt de deur geopend. Een brede, getinte jongen doet open en kijkt ons vragend aan. ´Wij zijn Jason en Sophie´ hoor ik Jason naast me zeggen terwijl ik nog druk aan en staren ben naar onze nieuwe en vooral erg knappe huisgenoot.

Even later zitten we aan de thee in ons nieuwe huis. Het huisje is van binnen ook erg gezellig ingericht. Ik heb mijn nieuwe kamer al gezien en ben heel erg blij dat ik hier terecht ben gekomen. Julia, mijn nieuwe moeder, lijkt erg aardig en zorgzaam. Ik vroeg haar waar de vader van Embry was. ´Die is 2 jaar geleden gestorven aan een hartinfarct, sindsdien zijn we met z´n tweeën. We wilden wat gezelschap erbij en daarom besloten we jullie in huis te nemen´. ´sorry´ mompel ik zachtjes. Er valt een ongemakkelijke stilte. Moet ik haar nu juist troosten of niet. Ik besluit maar te blijven zitten. Een halfuurtje later gaat Julia weg. Eten bij vrienden zei ze. ´Jullie redden je wel toch?´ Riep ze nog en toen we ze weg. Nog geen minuut later staat Jason ook op. Ik kijk hem vragend aan. ´Ik ben even de omgeving verkennen´zegt hij. Ik knik en kijk naar de grond. Nu zijn alleen ik en Embry nog over. ´Duss´ zeggen we allebei en schieten in de lach. Embry lijkt me een aardige jongen. ´Misschien vinden jij en Jason het leuk om vanavond bij Sam en Emily te gaan eten. Dan kunnen jullie gelijk wat mensen leren kennen´. ´Ja, lijkt me leuk maar uh wie zijn hun´ dan vraag ik voorzichtig. ´Sam is een vriend van me en Emily is zijn verloofde. De rest van mijn vrienden komen ook´. ´Oke, ik ben benieuwd. Ik denk dat ik zo naar boven ga om wat te slapen, want ik ben nog moe van de reis´. ´Ja dat is prima, ik wek je wel als we weggaan.´

Er zijn nog geen reacties.


Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen