Een lang verhaal

BELLA P.O.V.

Ik keek mijn nieuwe familie aan.
Ik voelde me plots heel klein en onbetekenend. Ik bedoel maar,
Carlisle was als mens een echte vampier jager, Emmet vocht voor de lol met beren, Rosalie was de mooiste vrouw van haar stad, Jasper had in oorlogen gevochten en Edward was de enige zoon van één van de voornaamste heren uit zijn geboorteplaats en een top ruiter geweest. En al die ongelofelijk bijzondere mensen keken me nu verwachtingsvol aan. Mijn mensen verhaal was niet zo indrukwekkend. Alleen mijn korte vampier leven had wat inhoud gehad en dat leven wilde ik niet eens.
"Als je het zelf niet wil vertellen kan ik het wel. Ik heb voldoende informatie om..."
Begon Edward. Wat was ik blij dat ik hem ontmoet had. Hij was een geweldige steun. Ik was blij dat hij naast me zat. En ik wist dat hij het verhaal waarschijnlijk net zo goed kon vertellen als ik maar ik wilde bepaalde details niet horen. Dingen die dat monster gedacht had.
Ik kon me ondertussen al niet meer voorstellen dat ik hem ooit met Edward verward had. Ze waren zo anders.
Ik kon dit wel. Ik had nog altijd een hekel aan starende mensen en hoe eerder ik mijn verhaal verteld had hoe eerder ze me normaal gingen behandelden.
"Nee, nee ik vertel het wel. Het is gewoon dat ik nooit echt een prater geweest ben..."Zei ik tegen Edward.
Ik haalde diep adem en keek naar de beeldschone gezichten van mijn nieuwe familie. Ik voelde hoe Edward zijn hand op mijn schouder legde en er een bemoedigend kneep in gaf. Het hielp.
"Als mens heette ik Isabella Marie Swan, maar iedereen noemde me Bella.
Ik was en ben nog altijd de enige dochter van Charlie Swan en Renée Wilson. Mijn ouders trouwden jong en waren na een jaar al gescheiden. Ik was toen vier maanden oud.
Op mijn zeventiende hertrouwde mijn moeder en om praktische redenen besloot ik om weer naar mijn geboortestad Forks te verhuizen.
Als ik dat niet had gedaan was ik geen vampier geworden, maar ik kan niet zeggen dat ik de klok zou willen terug draaien. Want door naar Forks te verhuizen heb ik ook veel vrienden ontmoet en Jacob..."
Ik streelde tijdens het praten verstrooid over mijn ring en ik zou zweren dat ik Jacobs warme arm om me heen voelde.
Of toch een vage schim daarvan.
Het gaf me hoe dan ook haast net zo veel moed als Edwards kleine aanmoedigingen. Dat was eigenlijk iets waar ik later nog eens over moest nadenken. Wat Edward met me deed bedoel ik.
Ik voelde de ogen van de anderen op de ring branden. Ik had zo het gevoel dat zij al een idee hadden over mijn band met Edward. En dat terwijl ik er zelf nog niet uit was.
"Eigenlijk is het ook een beetje zijn verhaal. Niet alleen het mijne...
Ik ontmoete Jacob op een uitje naar het strand. Ik heb van Edward al gehoord dat sommigen van jullie al bekend zijn met La Push. Het klikte meteen tussen mij en Jake. Hij was altijd vrolijk. Super sterk, voor een mens, vaak ongelofelijk kinderachtig maar hij kon ook erg volwassen zijn als het moest. We waren drie jaar samen toen hij me ten huwelijk vroeg. Ik was net terug thuis van mijn eerste jaar universiteit. Ik studeerde journalistiek."
Ik zuchtte gelukzalig bij de herinnering, maar toch zat er een trieste ondertoon in om wat er zou volgen.
"Ik kan je niet zeggen hoe gelukkig ik was. Hij was alles wat ik wilde, kende me beter dan wie dan ook en hij was altijd eerlijk.
Niet lang na onze verloving namen hij en zijn vrienden me mee naar een kampvuur. Daar vertelden ze me alle legende's over vampiers en weerwolven. Natuurlijk geloofde ik er eerst niets van net als zij.
Maar het idee bleef wel steeds door mijn hoofd spoken. Iets in mij hield koppig vol dat Billy veel te ernstig was tijdens de verhalen.
Ernstiger dan een bijgelovig iemand die hoorde vertellen over de gevaren van vrijdag de dertiende. Meer als een ervaren jager in een gesprek over de gevaren van het bos."
Ik lachte een beetje ongemakkelijk. "Achteraf gezien had ik meer waarde moeten hechten aan dat voorgevoel. Dan was ik me misschien eerder bewust geweest van...Hoe dan ook, twee maanden na de verloving was het dan bijna zo ver. Een week voor ons huwelijk gingen Jake en ik met zijn twee beste vrienden Quil en Embry klif duiken. Nou ja, ik ging vooral kijken, maar je snapt het wel. Jake en ik waren er een halfuur eerder. We wilden nog even alleen zijn. Nou ik wilde dat. Ik wauw Jake iets geweldigs vertellen."
Ik vouwde mijn handen over mijn buik voor ik verder prate.
"Door de verloving had ik er niet echt direct over na gedacht, maar op een bepaalde dag zag ik bij de drogist toevallig een test liggen en toen dacht ik er plots aan dat ik al eeuwen over tijd was."
Ik moest nu echt veel moeite doen om naar de anderen te kijken.
Het liefst wilde ik weg rennen en ergens gaan zitten huilen. Ik voelde een arm over mijn schouder en een kneep in mijn arm.
Ik keek naar Edward en daar zag ik zo veel vriendschap in dat ik door kon gaan.
"Wel ik wauw het dus eerst aan Jake zeggen. Hij had daar het recht toe. Hij was ten slotte....de...de vader van het kind." Mijn stem brak aan het einde. Ik zag dat iedereen nu dezelfde blik had.
Ernstig en vol medeleven. Zelfs Emmet die me zo iemand leek die nooit serieus deed en Rosalie die me om een of andere reden eerst niet mocht.
En dat gaf me moed. Zij zullen er vanaf nu altijd voor me zijn.
Besefte ik ineens.
"Ik...ik wauw het hem net zeggen toen ik het meest angstaanjagende wezen zag dat er ooit heeft rond gelopen. En Jake...Hij wauw me beschermen...Hij had gezworen dat hij dat zou doen. Ik deinsde zo ver mogelijk achteruit. Tot de rand van de klif. Natuurlijk wist ik meteen wat het was. Een vampier. Wat kon het anders zijn. En...Ik wist ook wat Jake zou doen om hem tegen te houden, maar hij kon dat onmogelijk alleen. Ik wist dat Embry en Quil onderweg waren. Ik riep om hulp. Het enige wat ik kon doen. Ik dacht eerst dat de vampier mij en Jake wauw leeg zuigen maar al snel werd duidelijk dat hij in iets anders geïnteresseerde was..." Ik slikte.
"Embry en Quil kwamen te laat. Jake leefde nog net lang genoeg voor een laatste wens. Dat ik, als het mis zou gaan naar jullie zou gaan zoeken.
Zo snel mogelijk." Ik hield de kus liever voor me.
"Ik probeerde het hem nog te zeggen, maar ik denk niet dat hij het nog kon horen. Dat was het laatste wat ik zei. Ik zweeg een heel lange tijd. Ik lachte nog wel en ik deed nog van alles met mijn vrienden. Ik mocht gezien de omstandigheden wat later aan het nieuwe semester beginnen en Angela, mijn beste vriendin, bleef ook nog even en deed alles wat ze kon om het wat gemakkelijker voor me te maken. Het moeilijkste was nog mijn familie te vertellen dat ik een kind verwachte. Ik zei niet echt wat, maar een echo was voldoende. Iedereen wilde me helpen om ervoor te zorgend dat het kind gezond en gelukkig zou zijn. Embry en Quil deden ook alles wat ze konden. Of toch als ze in de buurt waren. Want ze hadden het monster dat Jake had vermoord niet kunnen doden, maar na een maand is hij dan toch aan hen ontkomen. En hij vond me...hij...hij." Ik voelde dat ik moest huilen en legde mijn hoofd op Edward's schouder en begon hevig te snikken. Het voelde goed.
"Zal ik?" Ik knikte ik wist niet hoe ik verder moest.
Hij wreef troostend over mijn schouder. Hij wachtte even tot ik gekalmeerd was voor hij verder ging waar ik gebleven was...