Hoofdstuk 10; Mevrouw Plijster

Ik lag op het bed in de ziekenboeg. Mevrouw Plijster was bezig met mijn been te verschonen. “ Ik klaag dat beest aan!” Ik begon te gillen toen ik een koud gloedje voelde op mijn been. “Aïcha doe het alsjeblieft niet.” Ik keek Hagrid boos aan. “En wat als ik het niet doe!” De deur ging langzaam open van de ziekenboeg en er kwamen een paar mensen binnen lopen. Ik kneep in de hand van Amaris die mee begon te gillen. “Laat mijn hand heel! Alsjeblieft!” Ik liet haar hand weer los en ze keek pijnlijk naar haar hand. “Sorry.” “Het komt allemaal goed meisje. Ik leg er nu een gaasje over en dan bind ik je been in. Ik wil dat je vanavond en morgenochtend even langs komt dan verschoon ik het even opnieuw. Als je er nog last van hebt vanavond wil ik dat je hier blijft liggen.” Ik knikte naar mevrouw Plijster. Dumbledore kwam aanlopen en aan mijn bed staan. Amaris legde de deken over mijn heup en stukje bovenbeen omdat mijn rok omhoog was getrokken om goed naar de wond te kunnen kijken. “Hoe gaat het Aïcha? Wat is er gebeurd, kind?”
Ik zuchtte en legde het hele verhaal uit aan Dumbledore. Toen ik het hele verhaal had uitgelegd was het ergens wel mijn schuld. “Het spijt me, sorry Hagrid.” Ik sloot mijn ogen en kneep in het kussen. “Kun je heel even je been een stukje optillen?” Mevrouw Plijster keek me aan. En ik deed netjes wat ze zei.
“Aïcha, gaat het ?” Ik hoorde die heerlijke prachtige stem. En dan nog een andere stem iets fluisteren. Achter Dumbledore kwamen 2 mensen te voorschijn. Mijn nicht Katharina en Draco. Mijn lach verdween bijna toen ik Katharina zag. “Wat doe jij hier?” Ik keek haar boos aan terwijl ik een kleine pijn in mijn been toen mevrouw Plijster mijn been zachtjes naar benden duwde. “Je kunt gaan. Maar doe niet te druk met je been.” Ik knikte. Ik deed mijn rok weer netjes naar beneden en Draco hielp me van mijn bed af en bleef staan zodat ik even op hem kon leunen. “Ik was bezorgd om je. Je mag me haten maar we zijn wel familie.” Ze kwam op me af lopen om me een knuffel te geven. Ik sloeg haar armen weg en keek haar boos aan. “Ik wil geen maken hebben met jou. Ik wil nu naar Slings en hoef even niemand meer te spreken. Esme kun je Lynn vertellen wat ik jou verteld heb?” Ze knikte en keek een klein beetje bezorgd. “Zal ik je even naar onze afdeling brengen?” Ik keek naar Draco en hij trok me met zijn hand iets dichter tegen zich aan en hield zijn hand om mijn middel. “Ja , alsjeblieft.” Ik lachte wat zachtjes. Ik zag dat Katharina een beetje down was omdat ik haar geen knuffel wou geven terwijl zij is een keer om me gaf. Ik zuchtte en stak mijn armen uit. Katharina keek op en liep snel naar me toe. Ze gaf een knuffel en hielp Draco om mij naar mijn afdeling te brengen. “Bedankt. Jullie allemaal.” Iedereen lachte lichtjes en ik zag dat Dumbledore ging praten met Hagrid en dat mevrouw Plijster verder ging met een jongen die een vies bloederig voorhoofd had. Ik zuchtte en hinkte half naar de afdeling. De trappen gingen soms een beetje moeilijk maar het was lief van mijn nicht dat ze hielp. Ik lachte naar Katharina toen ze me voor onze afdeling deur had gezet en me los liet. “Bedankt. Ik kom wel op zaterdag naar de bibliotheek voor bijles.” Katharina lachte naar me en gooide haar prachtige haren naar achteren. “Is goed. Veel sterkte met je been nichtje.” Ze gaf me nog een kus op mijn wang en liep toen weg.