Hoofdstuk 8; Kimerbly Kams

Snape's les waren net zo saai als die van vorig jaar. Ik zuchtte en zette mijn handen onder mijn kin. “Verveel ik u juffrouw McStack?” Ik keek op en Snape stond naast me en keek in mijn schrift. “Interessant, blijkbaar verveel ik u ,omdat u met uw hoofd ergens anders zit. Als u niet bij mijn lessen kan blijven met uw gedachten dan geef ik u een cijfer en hoef ik u niet meer te zien.” Ik sloeg snel mijn schrift dicht en nam een andere houding aan. “Het spijt me, meneer Snape.” Sommige leerlingen begonnen te lachen. “Stilte!” Riep Snape en hij ging door met de les. Ik zuchtte en deed veel moeite om met mijn gedachten bij de les te blijven. Het was moeilijk, maar het lukte me wel.
De les ging langzaam en vermoeid voorbij. Hierna had ik les van Hagrid. Ik leerde dan dingen over mythische wezens. Ik had er best wel zin in. Ik had samen met Caitlynn en Amaris die les. We hadden niet alle lessen samen. Omdat we anders te veel zouden praten volgens de meeste leraren. Ik zuchtte en zag Amaris en Caitlynn al staan. Ze wachtten gewoon op mij. Niet iedereen zou dat doen. Maar wij deden dat wel. Wij waren beste vriendinnen.
Ik zuchtte en iemand tikte op mijn schouder. Ik draaide me om en ik keek in het gezicht van mijn nicht. Katharina Alexandra Abercrombie. De 17 jarige huflepuff'er. En ze zat nu in het zevende jaar. Haar blonde krullen zaten in een kleine staart. Haar haren kwamen normaal maar tot haar schouders.
“Ik heb een brief van je ouders gekregen. Dat ik je bijles moet geven over Verweer Tegen De Zwarte Kunst.” Ik draaide mijn hoofd weg van mijn nicht. “Zeg ze maar dat ik het niet doe. Ik heb daar echt geen zin in hoor. Ik redde het vorig jaar toch.” Ik sloeg mijn armen over elkaar en keek weer terug naar mijn nicht Katharina. “Je moet hogere punten halen anders kom je er nooit. Het is goed bedoeld van mij en van je ouders. We geven om je.” Ik zuchtte en blies een pluk haar uit mijn gezicht. “Dus, ze moeten niet zo zeuren.” Ik haakte in in de arm van Esme en Cait en we liepen weg en lieten mijn nicht alleen achter.
Er liep snel een meisje langs ons met donker bruin zwart haar en een hele bleke huid. Ik kon haar gezicht niet goed zien. Ze liep een beetje gebogen met haar hoofd. “Ben je depri?” Ik keek naar het meisje. Ze keek even op maar liep daarna weer snel door. “Bemoei je niet met mij alsjeblieft. Ik ken jullie niet.” Ze liep weer snel door. Ik haalde mijn wenkbrauwen op en ging voor haar staan. “Dus jij denkt dat je snel van ons af bent?” Ze schudde haar hoofd. “Het spijt me, ik moet echt snel weg.” Ze wou om ons heen lopen. Esme en Cait lieten mijn armen los en we gingen om het meisje heen staan. “Hoe heet je? Misschien kunnen we vriendinnen worden.” Het meisje leek lichtjes op te lichten toen ze dat hoorde. “Ik ben Kimberly Kams. Ik ben 15 jaar. Maar mijn les gaat beginnen. Mag ik er alsjeblieft langs?” Ik haalde mijn schouders op en ging een stap opzij. Op het moment dat het meisje er langs wou stak ik mijn voet uit waardoor ze viel. Ik lachte en we liepen snel door naar de les van Hagrid en we deden alsof er niks gebeurd was.