Hoofdstuk 7; Zwerkveld

Het ontbijt was heerlijk net als altijd. Ik liep snel onze kamer nog in om mijn boeken te halen en mijn tanden te doen en mijn make-up bij te werken. Ik kamde mijn haar nog een keer.
Ik vond het heerlijk als er een borstel door heen werd gehaald. Dan glom mijn haar altijd super mooi. Ik pakte mijn boeken van het bed en liep naar de gezamenlijk kamer waar Draco op me stond te wachten. Ik kon niet wachten om hem te zien spelen. Ik lachte wat kleintjes en keek een klein beetje omhoog. Hij had zijn speelkleding aan en zijn bezem in zijn hand. Ik hield mijn boeken tegen mijn borst en we liepen door de gangen van de school. “Mag ik wat vragen?” Ik keek hem aan en stond stil terwijl ik naar de zon keek die heerlijk aan het schijnen was. “Dat doe je al. Maar wat is er?” Hij keek een beetje raar maar stond ook stil. Ik begon weer met lopen en keek de andere kant op. “Wat vind je zo leuk aan Zwerkbal? Ik bedoel het is best gevaarlijk.” Draco had een spottende lach en ik schaamde me meteen kapot. “Nou dan zeg je het toch niet.” Ik zette wat grotere stappen en kneep hard in mijn boeken zodat mijn knokkels bijna wit waren. Zo hard kneep ik. “Het is leuk om Potter te vernederen.” Ik lachte maar snapte niet echt wie hij bedoelde. “Bedoel je Harry Potter? Die jongen met die bril?” Ik keek hem een beetje raar aan en nam mijn passen weer terug. Het sloeg nergens op dat ik opeens zo boos deed. Misschien deed hij het niet expres. Draco knikte en liep door.

We waren aangekomen bij het Zwerkveld. Ik nam plaats op 1 van de voorste rijen en legde mijn boeken naast me neer. Ik lachte en zwaaide naar benden. Draco zwaaide terug. En begon meteen met de regels uit te leggen voor de nieuwe leerlingen die ook mee wouden doen met Slytherin aan de wedstrijden. “Boe.” Ik begon te gillen en keek geschrokken om mee heen. De jongens en meiden beneden op het Zwerkveld keken me een beetje licht geïrriteerd aan. “Sorry hoor! Let nou maar op stelletje mokkels!” Ik draaide me om om te kijken wie me zo liet schrikken. “Jij achterlijke snol van een Esme!” Ik gaf haar een knuffel en ze kwam naast me zitten. “Je moet niet zo gillen kind. Ik denk dat Slings naar je zoekt. Ze keek nogal al raar rond. Alsof ze opeens niet meer wist waar ze was.” Ik haalde mijn schouders op. “Heeft ze wel vaker. Ik praat zo wel met der.” Esme keek me even aan. “Icha, wil je me de waarheid vertellen?” Ik wist al wat de vraag was. Of ik Sisselspraak kon. Ik knikte. “Ja, ik kan Sisselspraak. Zeg het tegen niemand. Ook niet tegen Caitlynn dat doe ik zelf wel als we alleen zijn.” Esme knikte en keek naar het veld. Een jongen miste al de hele tijd de beuker. Die kwam dus echt nooit in het team. We zagen allebei dat Draco redelijk geërgerd raakte aan die knul. “Euhj jongen! Als je niet kan spelen zet dan meteen je bezem in de kast en veeg dan gewoon de straat!” Ik moest lachen om wat Esme zei.
“Verzin trouwens de volgende keer wat anders om op Allistar te doen. Die slakken waren echt zo ranzig man! Ik moest zelf bijna over mijn nek.” Ik lachte. “Sorry. Was niet mijn bedoeling hoor.” Ik keek naar een meisje die van haar bezem viel. Waarschijnlijk omdat iemand anders snel langs haar vloog maar toch moest ik wat zeggen ik voelde het gewoon bruizen. “He meisje! Als het zo moeilijk is om te blijven zitten wat doe je dan hier ga dan lekker naar een extra les!” Het meisje keek omhoog naar ons en pakte haar bezem en liep gewoon weg. Draco keek een beetje boos naar ons maar moest al snel lachen. “Wat doe jij trouwens hier?” Ik keek naar Amaris. Ze keek me aan. “Mijn les viel uit. Dus ik dacht ik ga is kijken bij mijn verliefde beste vriendin.” Ik lachte en gaf haar nog een knuffel. “Ik moet gaan anders ben ik te laat voor Snape's les. Sorry. Ik wil weten wie hij in het team heeft genomen.” Ik stond op en pakte mijn boeken. “Doei Draco!” Ik liep weg zonder op een antwoord te wachten. Ik duwde steeds meer de boeken tegen mijn bovenlijf naar mate ik verder wegliep van het Zwerkveld. Het leek of mijn hart daar lag en ik mijn lijf probeerde los te snijden. Ik zuchtte en lachte diep van binnen. Ik had me nog nooit zo fijn gevoeld.
De laatste keer was toen ik 13 was. Toen kwam ik erachter dat ik Sisselspraak kon. Ik praatte toen voor het eerst met Slings. Ze is ook al best oud inmiddels ik dacht dat ze nu 6 jaar was. Het was een lieverd. En sinds ik met haar kon praten konden mijn dagen in het begin niet meer stuk.