5.

rose pov:

nadat ik de kantine heb verlaten voel ik dat ik eigenlijk best dringend naar de wc moet. "ok waar zijn de wc's?" mompel ik tegen mezelf. ik loop de gang uit en ga op zoek. na even zoeken heb ik die dan ook gevonden. gelukkig want veel langer ging ik het niet meer kunnen inhouden. ik loop een wc-kotje in en doe mijn behoefte. als ik klaar bent kijk ik nog vlug eens in de spiegel. ik ga met mijn hand door men haar en knik goed kurend. net als ik de wc's verlaat gaat de bel. "op naar de les!" zucht ik. als ik het lokaal binnen wandel zie ik dat ik de eerste ben. ik ga ergens van achter in het lokaal zitten. terwijl ik wacht op de rest teken ik wat op mijn cursus. ik hoor de deur open gaan en kijk meteen op en bekijk de leerlingen die binnen komen. "oef geen edward!" zucht ik opgelucht. hij ging toch alleen maar vragen stellen!

TRRRRRRRRRIING 'eindelijk! school gedaan!!' denk ik. ik sta vlug op, verzamel al men spullen en prop die in mijn tas. de tas zwier ik op men rug en loop het lokaal uit. ik volg de stroom van leerlingen. als ik een stap buiten zet snuif ik de heerlijke geur van frisse lucht op. ik loop richting mijn auto. ik haal de sleutels uit men rugzak en wil hem openen als ik in mijn ooghoek zie dat edward mijn richting op loopt. vlug open ik de auto deur, stap in en rijd weg. hopelijk ging hij me nu niet volgen! vast niet! na 10 minuutjes rijden kom ik thuis aan. ik loop naar de voordeur, open die en stap naar binnen. "oma,ben thuis!" roep ik en krijg al snel antwoordt. "ik ben in de keuken lieverd!" ik laat men rugzak van mijn schouders afglijden en laat hem vallen op de grond. ik schop nog eens tegen men tas en loop dan naar de keuken. daar tref ik mijn oma aan die groenten aan het snijden. ik zie dat ze hard bibberd tijdens het snijden. "hé, laat mij dat nou maar doen straks snij je je nog!" "het lukt wel!" zegt ze koppig. "doe nou niet koppig en geef dat mes hier!" met tegenzin heeft ze het mes aan mij en staat recht. ik ga op de plaats zitten waar oma net zat en ga verder met groenten snijden. "hoe was het op school?" zegt oma als ze bezig is met water te koken. "het ehm...was..ehm..leerrijk?!" oma draait zich om en kijkt me ongelovig aan. "leerrijk! meisje jij let nooit op tijdens de les! dus vertel wat is er gebeurt?" "nou gwn.." het bijft even stil "ga je het nog zeggen of moet ik het uit je sleuren!" mijn oma kon soms echt opdringerig doen! "nja ik moest naast een jongen zitten..." voor ik kon verder vertellen onderbreekt ze me. "dat is toch niet erg!" zegt ze. "laat me nou uitpraten!" "jaja" zegt ze en doet teken dat ik verder moet vertellen. "die jongen bleek een vampier te zijn!" oma kijkt me met grote ogen aan. ik vertel best niet wat er in de kantine is gebeurt want anders krijg ik een preek van dat ik me moet leren beheersen en al! daar heb ik geen zin in. "maar 1 ding begreep ik niet! hij had gouden ogen in plaats van rode ogen!" zeg ik. oma denkt even na en antwoordt dan "dat komt omdat ze vegetarisch zijn!" "huh? vegetarisch?" "ja ze voeden zich alleen met dieren bloed!" "dat klopt toch niet!" "waarom niet!" "vegetarisch zijn is toch net dat je GEEN dieren eet!" "rose alsjeblieft doe nou niet moeilijk!" ik hou wijs mijn mond. een half uurtje later is het eten klaar. oma schept wat in mijn bord en doet hetzelfde in haar bord. in stilte beginnen we met eten. na het eten ruim ik samen met oma af en ga dan in de zetel zitten in de woonkamer. ik sluit even mijn ogen. naast me voel ik hoe de zetel lichtjes inzakt. "waarom ben ik zo?" "hoe?" "anders, ongewoon, gevaarlijk!" "meisje, niemand weet dat! je bent nu eenmaal zo geboren!" "ik wil helemaal niet zo zijn!" "meisje toch, je zult het moeten aanvaarden! weetje het heeft ook zijn voordelen!" " welke dan?" zeg je ongelovig! "nou je kan de mensen waarvan je houd beschermen!" "ik breng ze juist in gevaar!" "dat is niet waar!" "jawel, als ik boos word doe ik hen juis pijn!" oma weet nu niks meer te zeggen. "ik ga slapen!" zeg ik en sta recht wil naar boven lopen als ik word tegen gehouden. oma houd mijn pols vast en zegt "aanvaard het rose! aanvaard hoe je bent!" ik antwoordt niet en loop naar mijn kamer. daar laat ik me op mijn bed vallen. ik sluit terug mijn ogen en laat mijn gedachten in vrije loop. het idee dat ik nooit ga weten wat ik ben maakt me bang! hoe kan ik nou ooit van iemand houden! als ik het die persoon zou vertellen zou hij vast weglopen en me nooit meer willen zien! ik veer me terug recht van men bed en besluit om te gaan slapen. ik trek men pyjama, doe men haar in een staart en kruip dan onder mijn dekens. niet veel later val ik in slaap..

.