Hoofdstuk 5; Eet slakken

Het duurde even voor we eindelijk konden eten en ik verveelde me alleen maar meer toen Dumbledore nog zijn zegje zo nodig moest doen en moest vertellen welke leraar wat gaf. Die Hagrid gaf opeens les over Magische wezens. “Dus nu kan iedereen opeens leraar worden.” Fluisterde ik in de oor van Caitlynn. Zij zat naast me. Als ik het harder zou zeggen zou meer mensen het kunnen horen. “Blijkbaar.” Fluisterde Caitlynn. Amaris keek naar ons en gaf een klein knikje dat ze ook wou weten wat er gezegt werd. Caitlynn fluisterde door waar we het over hadden.
Opeens gaf Slings een sis. Ik schrok op en keek rond. Meer mensen hadden het gehoort. Ik wees naar mijn tas en Slings schoof snel de tas in. “Dat begint goed dit jaar mevrouw McStack.” Ik schrok op en stootte mijn knie tegen de tafel. Dat was Snape. Betrapt. Ik keek boos naar mijn tas en toen naar Snape. “Het spijt me.” Hij draaide zich om en riep door de zaal. “10 Strafpunten voor Slytherin.” Ik kreeg een paar boze blikken toegeworpen van mensen omdat ik Slings bij had. Ik keek boos terug en de meeste blikken keken meteen een andere kant op.
Eindelijk daar kwam het eten! Ik pakte wat voor mezelf en wat voor Slings. Ik liet het in mijn tas vallen en at de rest zelf op. “Bedankt” Hoorde ik uit mijn tas komen ik lachte even en at toen rustig verder.

“Het is tijd om naar bed te gaan jongens en meisjes.” Dumbledore klapte in zijn handen en iedereen stond op. “Slytherin deze kant op.” Ik liep achter de kleuter rij aan en zuchtte wat vermoeid.
In onze kamer gingen de meeste braaf naar bed. Ik bleef over met Slings, Amaris, Gwen , Caitlynn, Widget, Draco en Kwast ofzo dat de jongen heette. Ik vond het een domme naam. Maar liet het bij wat het was. Ik had Slings de rest van de avond genegeerd. Dat deden de meeste leerlingen bij mij. “Serieus, als er morgen iemand nog zo boos naar me kijkt dan spreek ik een spreuk over ze uit.” Iedereen moest lachen maar ik keek ze boos aan. “Wat lachen jullie nou.” Ik keek ze 1 voor 1 aan. En draaide naar achteren toen ik wat van de trap hoorde lopen. “Rustig aan, Dooddoener.” Ik draaide me om en keek boos in het gezicht van een onbekend meisje.
Wie dacht ze wel niet dat ze was. Mij een beetje veroordelen voor wat mijn ouders zijn. Ik deed dat toch ook niet bij haar achterlijke apenpyiama pakkie.
Ik pakte mijn toverstok en wees naar haar. Ze keek geschrokken maar bleef staan waar ze stond. “Eet Slakken”. Het meisje viel op de grond en keek heel misselijk. Haar gezicht was groen. En opeens hoestte ze een slak op. “Oh My God. Dit is echt ranzig.” Ik trok mijn neus op en keek nog even naar het meisje. Ik draaide me weg van het meisje en liet haar hoesten. Draco moest lachen net als Amaris en Caitlynn. Ik hoorde het gesis van Slings en lachte toen ook. “Mooi werk.” Hoorde ik Slings zeggen. Ik lachte wat harder en keek om naar het meisje. “Het spijt me zo.” Ik keek eerst heel schuldig maar toen veranderde ik mijn blik. “Niet dus. Ik noem jou ook geen moddelbloedje omdat je ouders Dreuzels zijn. Oh wacht nou deed ik het wel.” Ik draaide mijn hoofd weer weg en keek naar de haard. “Ik ga naar bed. Ik weet niet hoe het met jullie zit.” Ik geeuwde even en stond op en gaf mijn beste vriendinnen een knuffel. “Zie jullie morgenochtend. Doei Draco. En Kwast” Ik liep weg en met een grote boog om het meisje naar boven. Er waren nog 3 bedden leeg. Mijn koffer lag bij het bed die voor een raam stond. Ik opende mijn koffer en pakte een pyjama en een mandje voor Slings.
Slings en ik waren nog even aan het praten en toen ging ik ook slapen. Wat Slings 's nachts deed wist ik nooit. Maar ze was altijd in haar mandje.
Dat wist ik omdat ik vaak een camera had opgehangen zonder dat ze dat wist en zo wist ik of ze weg was gegaan. Ik had zin in de volgende dag. En al helemaal in het ontbijt. We hadden altijd vaste plaatsen elk jaar zat je dan de eerste dag ergens en daar zat je dan meestal de rest van het jaar naast. Het was niet verplicht maar de meeste deden dat wel. Dus dat betekende dat ik misschien wel weer naast Draco zat.