11.

rose pov:

de persoon komt naast me zitten en slaat zijn armen om me heen. ik plaats men handen op zijn borstkas en mijn hoofd in zijn nek. ik zit haast op zijn schoot. hij gaat met zijn hand naar boven en naar onder over mijn rug. de tranen stromen er uit. wie zou het zijn? sam? nee quil? nee. paul? phah die zeker niet! wie dan wel? ik wil weten wie het is. nieuwschierig haal ik mijn gezicht uit zijn warme nek en kijk de persoon aan. het is jacob. vanbinnen wordt ik helemaal warm. ik blijf in zijn ogen kijken. ik verdrink er bijna in. ik moet er gewoon naar kijken. ze trekken me gewoon aan. zijn hand gaat naar men wang en veegt de nog overgebleven tranen weg. hij laat zijn hand even liggen op mijn wang. man wat was hij knap! ze waren allemaal knap, maar jacob hij was toch de meest aantrekkelijke. als hij lacht moet je automatisch ook lachen. ookal wil je niet lachen. als hij je aanraakt wordt je vanbinnen helemaal warm! je zou haast verlangen naar zijn zachte aanrakingen. wow! waarom denk ik dit! dit is niet normaal! ik neem jacob zijn hand vast die nog steeds op mijn wang lag. en trek hem weg van mijn wang. ik laat zijn hand los en sta recht. "we zouden beter weer eens naar binnen gaan!" hij knikt en staat ook recht. wanneer hij recht staat knuffel ik hem innig. hij schrikt maar slaat dan toch zijn armen om me heen. "bedankt!" zeg ik als ik hem zachtjes terug los laat. "waarom?" "omdat je me kwam troosten!" "graag gedan!" zegt hij en glimlacht lief naar me. samen lopen we terug naar binnen. zodra we binnen zijn komt sam op me afgelopen. "sorry ik wist het niet!" "rot op! man!" "je moest niet vertellen!" met grote ogen kijk ik hem! meende hij dit nu?! "wat zeg je nou idioot! je zat me godver te pushen om het te vertellen! je bleef maar aandringen!!" zeg ik woedend. ik geef hem een duw. en nog een duw! en nu een harde duw. tot hij achterover viel op de salontafel. de salon tafel bezweek onder zijn gewicht en brak in twee. sam wist dat ik gelijk had. hij wist het! maar wou het niet toegeven! hij keek naar de jongens en zei "jongens ik drong toch niet aan?" de jongens gingen allemaal naast me staan. quil nam het woord en zei "sorry sam maar rose heeft toch gelijk!" "ja je drong echt wel aan!" zei jared er achter. iedereen knikte. sam stond terug recht en wist even niks te zeggen! dus zeg ik maar iets! "nou wat zeg je dan!" zeg ik boos. "ehm niks!" ik kijk hem nog bozer. de bruine kleur in mijn ogen verandert weer in een rode cirkel rond mijn pupil! sam ziet het en zegt vlug "sorry, ik wist niet dat ik zo aandrong!" "nou dat weet je nu wel!" zeg ik boos. ik voel de boosheid wegtrekken dus de bruine kleur verschijnt terug.

zou graag reacties krijgen <3.

.