7.

rose pov:

edward heeft nog steeds zijn armen om heen en het voelt best goed. na een tijdje voel ik hoe het verdriet plaats maakt voor een woedend gevoel. ik wil wraak! de woede neemt toe en de bruine kleur in mijn ogen maakt plaats voor een dunne rode cirkel rond mijn pupil. ik haal de armen van edward van me af en sta woedend op. ik stap naar de deur maar mijn weg wordt verspert door edward die de deuropening blokkeert. "wordt kalm! je gaat ze nooit vinden!" ik luister niet. de kracht in mijn lichaam neemt toe en daar maak ik gebruik van. verblind door de woede geef ik edward een harde duw naar rechts. hij vliegt een heel eind verder naar rechts in de gang. ik loop naar links en storm de trap af. voor ik naar buiten ga neem ik de geur van de vampieren goed in me op. ik ren het bos in en volg de geur spoor van de vampieren. bomen flitsen aan me voorbij. ik heb alleen aandacht voor de geur.

ik weet niet hoe lang ik al aan het lopen ben maar vast al een heel eindje. ik besluit om even te rusten. ik ga tegen een boom zitten en wordt langzaam rustig. de normale bruine kleur verschijnt terug in mijn ogen. ik sluit mijn ogen en zie het beeld van men oma dood op de grond voor me. een traan glijd over mijn wang. de traan wordt tegengehouden door iemand die hem weg veegt. de hand is ijskoud en als eerste denk ik dat het edward is. maar edward rook anders. ik laat de geur in mijn neusgaten binnendringen en meteen weet ik wie het is. korneel! "waarom zo verdrietig?" vraagt de stem van korneel. nog steeds zijn mijn ogen gesloten. hij neemt mijn schouders vast en heft me op zodat ik recht sta. "ik kan je verdriet wegnemen!" ik open langzaam mijn ogen. "wil je dat?" terwijl hij dat zegt kijkt hij diep in mijn ogen. zijn rode ogen kijken me afwachtent aan. ik zeg niets. waarschijnlijk ziet hij dat als toestemming want hij heeft kleine kusjes in mijn nek. ik voel zijn tanden langs mijn huid glijden. ik voel de woede weer opkomen en sluit mijn ogen. de bruine kleur in mijn ogen verdwijnt en in plaats daarvan verschijnt er een dunne rode cirkel rond mijn pupil. ik plaats mijn handen op zijn borstkas. hij wil zijn scherpe tanden in mijn huid plaatsen. maar ik krijg er genoeg van. ik open mijn ogen en met alle kracht die ik bezit duw ik heb van me weg. hij vliegt door de lucht en knalt tegen een boom. de boom kraakt doormidden en valt met groot kabbaal op de grond. korneel kijkt mij verbaast aan. hij wordt ook boos, duwt zich van de grond af en stromt op mij af. ik wil hem ontwijken maar was te laat. hij heeft me een harde slag in mijn gezicht. ik verlies mijn evenwicht en val op mijn buik op de grond. korneel komt naast me staan en lacht gemeen. "geef het op je bent te zwak! je kan je oma zelfs niet beschermen!" voor me men ogen verschijnt een beeld hoe korneel zijn tanden in mijn oma's nek plaatst en bloed uit haar zuigt. oma spartelt tegen maar tevergeefs. dan verschijnt ella en lacht gemeen. woede vult mijn aderen. zoveel woede had ik nog nooit gevoelt. de kracht in mij neemt nog meer toe. korneel staat nog steeds naast me. ik neem zijn enkel vast en trek aan zijn voet zodat hij valt. ik sta zo vlug mogelijk terg recht. korneel staat nu ook weer recht. ik heef hem een woedende blik. ik storm op hem af, neem hem bij zijn keel en duw hem hard tegen een boom. de huid van zijn wang barst. maar die barst verdwijnt weer in enkele seconden. ik versterk mijn greep rond zijn nek. "ik ben niet zwak!" sis ik naast zijn oor. ik trek hem weg van de boom en gooi hem hard op de grond. in minder dan een seconde sta ik weer naast hem. hij wil recht staan maar ik duw hem terug op de grond. "ik maak jou en je vriendinnetje ella af!" zeg ik en grijns. ik laat hem terug rechtstaan. hij wil weglopen. ik leg mijn hand op zijn schouder en draai hem om zodat hij me nu aankijkt. hij wil iets zeggen maar ik wil het niet horen dus stamp ik met mijn voet in zijn maag. hij valt achterover. "stoute jongen! beetje weglopen!" zeg ik. ik rol hem om zodat hij met zijn gezicht in de aarde ligt. ik neem in elk van mijn handen een arm van korneel en trek ze een beetje naar achter. daarna plaats ik mijn voet tussen zijn schouders. met een ruk scheur ik de armen van korneel zijn lichaam. ik gooi de armen naast hem. ik tast in mijn zakken en haal er een doosje met lucifers uit. geen idee hoe ze in mijn zakken terecht komen. maar goed. ik laat een van de lucifers branden en smijt hem op het lichaam van korneel. ik kijk gefacineerd naar het brandende lichaam. ik bedenk me plots dat ik die vriendin van hem hoe heet ze? ella! maar eens moet gaan zoeken. ik begin verder in het bos te lopen op mijn hoogste snelheid.

ik ben nu al een tijdje aan het lopen. ik ben uitgeput en heb ongeloofelijk veel honger! ik stop even met lopen. ik voel me duizelig worden. met mijn hand vrijf ik over mijn voorhoofd. voor ik het weet lig ik op de grond en wordt alles zwart voor me. ik kan nog net voelen hoe iemand me opheft.

ella pov:

ik loop zo snel ik kan door het bos. waar zit korneel nou? denk ik woedend. als hem maar niets ik overkomen! ik stop met lopen als ik een boom zie die doormidden gekraakt. ik stap verder en schrik als ik een hoopje as zie liggen. ik herken een stuk kleding stuk van korneel. "NEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEE!!!!!!" tier zo luid als ik kan. ik buk me en laat mijn handen door het as gaan. ik sta terug recht en ruik een vreemde geur. het is mensen geur maar toch ook weer niet. ik weet zeker dat het van een meisje is. ik sla de geur op in mijn geheugen. "IK MAAK JE AF!!!!!" schreeuw ik.


zou heel graag reacties krijgen! .

.