5. The first day

De volgende morgen werd ik gewekt door een kussen dat op mijn hoofd terecht kwam. Ik keek op en zag Ginny grijnzend zitten. Ik aarzelde niet en smeet meteen het kussen terug. Raak! Ginny lachte nog eens en liep toen naar de badkamer. Ik kleedde me ook aan en we gingen samen naar beneden. Toen we in de Grote Zaal aankwamen zei Ginny: ‘ik zal je eens voorstellen aan mijn andere vrienden.’ Dus ik volgde haar en ging naast haar zitten aan tafel. ‘Harry, Ron, Hermelien, dit is Feke. Ze is nieuw van dit jaar maar zit wel in mijn jaar.’
‘Hoi, vind je het hier al leuk?’ vroeg Hermelien vrolijk. Ik knikte van wel. Harry en Ron lachten enkel maar eens vriendelijk naar mij. Harry, Harry Potter? Ja waarschijnlijk wel. Mijn ouders hadden me al verteld over hem en zijn daden. Dus ik wou niet onbeleefd overkomen en stopte snel een broodje met ham in mijn mond.
We werden nog vergezeld door andere vrienden van hen en toen stond Perkamentus op.
‘Dit jaar is speciaal,’ begon hij,:’ er komen nog studenten van andere scholen om het Toverschool Toernooi te spelen. Je mag enkel deelnemen als je zeventien bent. Als je wil deelnemen hoef je enkel maar je naam op een papiertje te zetten en in de Beker te gooien. Die staat vanaf nu in de gang.’
Overal hoorde je opgewonden gepraat en de twee broers van Ginny, Fred en George, waren het er niet mee eens dat je zeventien moest zijn.
‘Goed,’ vervolgde Perkamentus,’dan verwelkomen we nu de andere scholen. Hier zijn onze vrienden van Klammfels.’
Opeens vlogen de deuren open en een grote groep jongens met zware mantels liepen de zaal binnen. Het was een indrukwekkende groep. Rons mond viel open van verbazing. ‘Dat is Viktor! Viktor Kruml! De zwerkbalspeler. ‘ riep hij. Nu ik beter keek zag ik inderdaad dat ik hem van ergens kend. Hij was een Bulgaarse speler.
‘Welkom, beste vrienden! Dan laten we nu onze vrienden uit het zuiden binnen! Hier zijn ze, de studenten van Beauxbatons!’ riep Perkamentus.
Nadat hij dat had gezegd kwam er een groep meisjes binnen in lichtblauwe gewaden. De meeste jongens hadden moeite om niet te staren. Ik en Ginny draaiden eens met onze ogen en richtte toen onze aandacht weer op Perkamentus. De andere studenten hadden al plaats genomen aan de afdelingstafels.
‘Laat het Toverschool Toernooi beginnen!’
En met dat te hebben gezegd begonnen de lessen gewoon. Ik bekeek mijn lessenrooster eens en zag dat we als eerste les Bezweringen hadden. Ginny en ik gingen naar het lokaal. Ze vertelde onderweg al dat we dit vak kregen van professor Banning. Een klein mannetje. Hij was het afdelingshoofd van Ravenklauw.
We gingen zitten en de professor kwam binnen. We gingen een nieuwe spreuk leren.
‘Jongens en meisjes, vandaag behandelen we een Sommeerspreuk. Heeft er iemand een idee hoe die spreuk in zijn werk gaat?’
Ik had deze thuis al geleerd, dus ik stak mijn hand op. ‘Ja, juffrouw.
‘Accio.’ antwoorde ik.
‘Juist, tien punten voor Griffoendor.
Hij deed de spreuk eens voor. Tegen het einde van de les kon bijna iedereen een deftige Sommeerspreuk uitvoeren.
Ik en Ginny keerden terug naar de leerlingenkamer om eventjes uit te rusten.