Jaar 1: De weerwolf en vragen.

Nathalie blaasde het beest avn ahar af met een spreuk en kroop naar Sanny.
"sanny,gaat het?" Ze duwde even tegen ahar arm."We moeten hiet weg meid."
Sanny deed haar ogen open."Achter je!"
Nathalie draaide zich om en sprak de imperiusvloek over het beest uit.Dat bleef rustig stil zitten en keek naar de twee meisjes.
"Hoe deed je dat? Imperiusvloek werkt toch alleen maar op mensen?"
Nathalie knikte."Ik had ook neit gedacht dat die zou werken..."
Ze slikte toen ze besefte wat het beest werkelijk was."Weerwolf."
Sanny keek even geschokt naar het beest en dan naar nathalie,die een bloederige wond op haar arm had.
"Denk je dat jij nu ook een weerwolf word?" Sanny kee bezorgt maar Nathalie schudde haar hoofd.
"Hij moet me gebeten hebben denk ik.We moeten hem mee anar het kasteel nemen denk ik."
Ze stonden samen op en Nathalie liet de wolf voor hen uit lopen.En met Sanny aan ahar zijde liepen ze teug anar het kasteel.

Chelsie en Ella zaten nog steeds verveeld in de leerlingkamer.nathalie,Sanny,Cathleen en Mendel bleven wel heel lang weg.
"Waar zouden ze zijn?Het begin echt saai te worden."
Ella haalde haar schoduers op."IK wil zelf niet weten wat ze aan eht doen zijn."Ze trok even een vies gezicht.
"Wat wil je daarmee zeggen? ze zijn vrienden van ons."
"Weet ik wel."Antwoorde Ella."Maar heb je ze al eens gezien.Ze zijn zo hard verliefd..."
"Heb je het over Sanny en Nathalie?"
Ella knikte."En Mendel en Cathleen."
Chelsie keek haar even raar aan."oké dan...."
Ze ging verder met lezen.

Nathalie en Sanny kwamen aan in de ziekenzaal en legde alles uit aan madame Plijsters.Die ging onmiddelijk Perkamentus en Anderling halen.
Terwijl Plijsters Nathalie en sanny verzorgde keken Anderling en Perkamentus naar de weerwolf.
"Hoe heb je hem zo laten gehoorzamen," Perkamentus was rustig enr ichte zijn helder blauwe ogen op Sanny en Nathalie.
"Imperiusvloek..."Zei Nathalie voorzichtig.
"Niet slecht,ik wist neit dat een eerste ajars die beheerste..."
Nathalie keek hem met opgetrokken wenkbrauw aan."ik denk dat meer leerlingen dat kunnen dan u denk...Professor."
Perkamentus knikte."Daar kan je gelijk in hebben,maar daar zullen we het morgen wel voer hebben.Nu wil ik dat jullie terug keren naar jullie leerlingenkamer en dar blijven."
Sanny en Nathalie haalde hun schouders op en liepn weer naar de leerlingenkamer.

Toen ze weer in de leerlingenkamer aan kwamen keken Chelsie en Ella op.
"Waar hebben jullie gezeten?" vroeg Chelsie.
"Niet dat je onze meoder bent of zo,amar we hebben een aanvaring gehad met een weerwolf." Sanny plofte neer in een zetel en keek rond.
"Zijn die andere twee nog niet terug?"
"Nee."antwoorde Ella."Maar hoe zijn jullie in godsnaam in aarvaring komen met een weerwolf?"
Nathalie deed het hele verhaal opnieuw en kreeg twee verbaasde blikken.

Mendel liep samen met Cathleen door de gangen naar de uilenvleugel.Gene van beide zeide een woord.ze dachten nog steeds terug aan die avond in de gang.Ze hadden niet verwacht dat ze voor elkaar zouden vallen en konden het nog steeds niet geloven.
Alleen hun zachte voetstappen klonken op door de lege gang.Ze mochten eigenlijk niet meer door de gang lopen,maar Cathleen wilde haar brief deze avond nog versturen.Cathleen verbrak de stilte.
"Waarom heeft je vader je eigenlijk Mendel genoemd? Het is zo'n vreemde naam."
Mendel haalde zijn schouders op.
"Ik vind hem zelf ook vreemd,maar hij heeft me gewoon zo genoemd."
"Ik vind dat we andere namen moeten gebruiken als we bijeen komen en illegale dingen doen en zo." Ze keek hem niet aan en liep gestaagt verder.
"Andere namen? Zoals?" Hij keek wel naar haar en cathlen haalde haar schouders op.
"Ik bedoel zoals de Heer van het Duister.Hij gebruikt ook een andere naam en misschien kan ons dat wel beschermen tegen verdere bemoeinissen van Perkamentus en zijn schootshondjes."
"Dat moeten we later dan maar eens bespreken met de rest van de groep...Ik bedoel niet iedereen zal dat willen."
Cathleen schudde haar hoofd en liep zwijgend verder.Ze kwamen aan de uilenvleugel en Cathleen trok de deur open.Uilen vloegn over hun hoofden als ze binnen kwamen en de geur van uitwerpselen walmde naar hen toe.
cathleen keek even rond en zag een prachtige bruine uil.Ze wenkte hem en maakte het kokertje vast aan de uil zen poot.De uil vloog weg juit het raam.Daarna keek cathleen weer naar Mendel.
"Jij meot in elk geval iets minder opvallends hebben dan je eigen naam."Ze glimlachte en pakte zijn hand vast.Hij glimlachte terug.
De deur van de uilenvleugel ging weer open en een jongen kwam binnen gewandeld.Hij was van Huffelpuf.
"Wat doe jij hier?" cathleen keek hem beledigd aan omdat ze onderbroken waren.
"Ik kom een brief brengen." Zijn stem was rustig en alles behalve geschokt."Ik denk dat jullie eerste jaartjes maar eens beter meer aandacht aan de regels besteden..."
"Wij? En jij dan?" Mendel zette uitdagend een stap naar voor.
"Ik? Ik ben een tweede jaars en ik weet wanneer ik wel en niet kan rondsluipen." Hij liep naar een uil toe en maakte zijn brief ook vast,waarna de uil ook uit het raam verdween. Hij draaide zich om en zonder een woord te zeggen liep hij de uilenvleugel weer uit.
"Wat een arrogant iemand..." Cathleen keek de jongen na."Laten we terug gaan."
Waarna ze terug liepen naar de leerlingenkamer van Zwadderich.

Toen ze in de leerlingenkamer binnen kwamen zat hun groepje allemaal dicht bijeen naar Nathalie en Sanny te luisteren. Cathleen en Mendel liepen er naartoe en gingen zitten.
"Wat is er gaande." Iedereen keek naar Cathleen en dan naar Mendel,alsof ze pas besefte dat ze er waren.
"En waar hebben jullie gezeten?" Chelsie keek van de ene naar de andere.
"Moet je dat nu echt aan iedereen vragen?" Sanny zuchte."Ze vroegen het ook toen wij binnen kwamen."
Cathleen trok een wenkbrauw op."Dat beantwoord nog steeds men vraag niet.Wat is er aan de hand?"
nathalie keek haar aan."We werden aangevallen in het verboden bos door een weerwolf.Er was echter iets raars aan en dat bespraken we net."
"Iets raar?" Mendel keek Nathalie recht aan."Wat dan?"
Sanny huiverde bij de gedachte."Het was echt vreemd.De weerwolf zag er normaal uit tot op een zekere hoogte.Maar er was iets mis met zijn ogen en snuit..."
Beide keken Sanny vragend aan.
"Zen ogen hadden een witte glans en zen snuit was niet zoals van een echte weerwolf,maar eerder..."Ze dacht even na.
"Eerder als van een draakachtig iets."
"Een draakachtig iets?" Ook Ella en Chelsie keken even vreemd.Draken bestonden maar niet uitziend als een weerwolf.Er was hier meer aan de hand dan ze vermoede...