Jaar 1: Het onstaan

Nathalie,Sanny en Ella liepen achter professor Anderling aan naar het kantoor van Professor Perkamentus.Ze waren alle drie stil onderweg en keken elkaar af en toe met angstig,maar tergelijker tijd ook met duistere blikken aan.
Anderling leide hen de trap op en klopte aan bij perkamentus.
"Binnen." Antwoorde een zachte,maar sterke stem.
Anderling kwam binnen en wees naar de drie meisjes.
"Sorry dat ik u zo stoor Professor,maar ik heb degene die onze leerlingen aanvallen op heterdaad betrapt.Deze drie meisjes stonden emt getrokken toverstoken over een 4de jaars van Ravenklauw gebogen."
Perkamentus keek de drie meisjes een voor een aan.
"Mag ik vragen waarom jullie zoiets doen?"Vroeg hij kalm,amar een beetje bedroeft.
"Waarom? Omdat we puurbloeden zijn en de wereld willen zuiveren van uitschot als dat!" Sanny keek trots op.
"Sanny,je mag dan trots zijn,amar je meot eerlijk zijn.Professor wij hebben dit neit gedaan,we hadden hem nog amar net gevonden.Mendel was achter de dader aan gegaan."
Sanny keek even verbijsterd naar Nathalie.
"En waarom hadden jullie je toverstokken dan op de arme jongen gericht?"Anderling keek hen met samen geperste lippen aan.
"Omdat we hem wlde helpen." Ella zei het zo kalm dat iedereeen haar zou geloven.Anderling was echter verbijsterd.
"Helpen?"
"ja professor helpen,we zagen de jongen liggen en wilde hem helpen,toen kwam u eraan."
Sanny en ella knikte bij Nathalie haar woorden.
"Ik denk da we hun kunnen geloven,Professor Anderling."
Anderling knikte."Jullie kunnen gaan."
Op dat moment vloog ineens de deur open.

Cathleen en Mendel lieten elkaar los en keken elkaar aan.
"We moeten terug naar de leerlingenkamer." Mendel pakte haar hand en trok haar mee.
Even later kwamn ze terug in de leerlinegkamer.
"Hey chelsie,heb jij de andere gezien?" Mendel keek haar aan.
"Nee,maar naar het schijnt moesten ze naar het schoolhoofd omdat ze iemand hadden aangevallen.Mendel zen blik ging naar die van Cathleen.Die knikte.
"We gan er ook heen." Ze gooide haar mantel af en liep naar eht kantoor van Perkamentus.Ze stormde de kamer binnen net op het moment dat Sanny,Nathalie en Ella mochten gaan.
"Juffrouw Black,Pavlov,wat doen jullie hier?" Anderling keek hen tergelijk streng en verbaasd an.
"Ik heb het gedaan,niet zij!" Hijgde Cathleen."Ik heb die jongen aangevallen."
Anderling en Perkamentus keken haar aan,de een geschrokken en de andere begrijpend.
"Jullie vier,ga terug anar de leerlingenkamer.Professor Anderling,ik zou graag een woordje met cathleen alleen hebben."
Anderling knikte en wnekte de andere vier mee.
"Ik blijf!"
Anderling keek naar Mendel.
"Hee vriendelijk avn je om bij Cathleen te willen blijven,maar ik moet haar echt even alleen spreken,Mendel." Perkamentus keek hem vriendelijk aan.
Hij vertrok dan teleurgesteld samen met Nathalie,Sanny en Ella.
Daarna keek perkamentus Cathleen rustig aan.
"Waarom heb je het gedaan,Cathleen?"
"Omdat het in mijn bloed zit.Ik ben ermee opgegroeid..."
"Ik weet dat je moeder en grote druk is en dat je haar als voorbeeld ziet maar dit is neit de oplossing.Ga je moeder niet achtern,hoe verlokkelijk de duistere kant ook is."
Cathleen knikte."Ik zal proberen."
"ga nu maar."
Cathleen vertrok met neerhangende schouders.
"Morgen ga je naar Professor Sneep voor je strafwerk."
"Goed." zei ze terwijl ze de kamer verder uit liep.

De volgende dag liep Cathleen,Mendel,Nathalie,Ella en Sanny samen door de gang.Allerlei leerlingen wezen op hun.Geruchten gingen door school dat een kleine groep zwadderaars de leerlingen hadden aangevallen en gisteren gepakt waren.Niemand wist echter dat het alleen Cathleen was geweest.
Een naam werd door de school gefluisterd.De bende van Zwadderich...
s'Avonds zaten ze in de leerlingenkamer,met Chelsie erbij.
"We kunnen het hier niet bij laten,we moeten je werk voorzetten Cathleen."Sanny keek hen een voor heen vastberaden aan.
iedereen knikte instemmend.
"We gaan ervoor,we laten zien wie de echte tovernaars en heksen zijn!" Voegde Chelsie eraan toe.
"De bende van Zwadderich zal ontstaan." Iedereen keek naar Ella."Iedereen noemt ons toch al zo,dus laten we die naam eer aan doen."
Dat was het begin van het einde....
Ze plande hoe ze te werk gingen gaan en pas ver na de kersvakantie,rond de paastijd begonnen ze met het waar maken van een naam,die later bekend zou zijn over heel Zweinstein: De Zwadderich bende.
Cathleen zat aan ene tafel een brief te schrijven naar haar nichtje Ayla.Nathalie en Sanny zaten samen voor de haard wat te roddelen over de andere Afdeling,terwijl Chelsie en Ella een boek aan het lezen waren.
Mendel was nergers te bespreuren.Hij was op zoek naar iets,ergens in eht kasteel.Niemand wist wat hij zocht of waar hij het zocht,dus hielden ze zich er maar buiten.
Even later kwam hij echter al binnen gelopen.
"En gevonden wat je zocht?" Ella keek op van haar boek.
"Nee,maar dat komt nog wel,al zoek ik er naar tot het einde van mijn tijd hier op Zweinstein."
"Wel als je het vind laat het me dan maar weten,maar wil je ondertussen even emt me mee naar de uilenvleugel?"
Cathleen stond op en stak de brief in een kokkertje.
"Ja is goed." Mendel en Cathleen liepen met twee de leerlingenkamer uit naar de uilenvleugel.
Nathalie keek hen na."Vanwaar het altijd samen zijn tussen die twee?Ik had eerst niet de indruk dat cathleen hem echt mocht."
Sanny haalde haar schouders op."maakt het uit?Ik heb zin in iets spannends."
“ja,goed idee,ik verveelde me toch net.”Sanny en nathalie stonden samen op en liepen naar buiten.

Ze liepen met twee de gangen door naar het terrein van zweinstein en uiteindelijk eht verboden bos in.
"Het is hier dus echt niet eng he..." Sanny liep bijna fluiten door het bos.
"Nee,ik snap echt neit waarom we hier niet mogen komen.
Ze keken elkaar aan en lachte.Ze waren heus neit bang van een paar fabeldieren en zelf neit van reuzenspinnen of zo.
Ze liepen steeds dieper het bos in,zonder er op te letten van waar ze kwamen.
"Als ik een monstertje tegen kom dan ga ik mijn spreuken daar eens op oefenen.Hoe beter we zij hoe beter we Cathleen emt haar goede doel kunnen helpen."Sanny grijnsde en Nathalie lachte weer.
"Ja,dat is een goed idee."Ze schrok plotseling op van een gekraak achter haar."Hoorde je dat Sanny?"
Sanny die gewoon verder was gelopen antwoord heel relaxed."Nee,wat meto ik gehoord hebben?"
Nathalie bleef nog even stilstaan en luisterde,ze hoorde niets meer."Niets,ik zal eht me vast hebben ingebeeld."
Sanny knikte."vast wel."
Dan liepen ze met twee weer verder,terwijl er en schaduw achter hun aan kwam.
Nathalie bleef weer stilstaan.
"Sann,nu hoord ik het weer...."
Sanny knikte."Ik hoorde het ook."
beide trokken hun toverstokken en hielden die gereed.Uit de schaduw sprong er ene groot harig beets op hun af,met lange scherpe tanden en een enorm stinkende adem.
"Sanny ren!" het wezen sprong op Nathalie. "Rennen!"
"Nee,ik help je."Zei Sanny.
Ze kreeg ene klap van de poot van het wezen en belande tegen een boom.