Kennismaking.

"Welkom bij de familie Bella!" riep Alice terwijl ze op Bella afstapte en haar omhelsde. Jasper merkte dat Bella daarvan schrok en wilde Alice meteen bij haar vandaan trekken.
Sinds wanneer neem jij risico's? dacht hij beschuldigend tegen mij. Maar voor hij ook maar iets kon doen was Bella bij gekomen van de verrassing en was haar stemming haast net zo opgewonden als die van Alice. Jasper stond perplex en zijn gedachten bevatte nu een onwillekeurige bewondering voor haar zelfbeheersing.
"Wij gaan samen zo veel lol beleven."
"Dat geloof ik graag. Jij moet Alice zijn, de helderziende."
"Heeft Edward je over me verteld?" Ze wist het antwoord natuurlijk al lang. "Ja hoor. En als jij zegt dat wij het leuk gaan hebben dan zou ik daar geen seconde aan durven twijfelen." Alice's ogen begonnen te schitteren. "Moet ik bang worden van die blik?" Vroeg ze lacherig aan mij. Ik las Alice's gedachten.
"Tenzij je graag gebruikt word als levende barbiepop, doodsbenauwd," zei ik met een plagerig lachje. Toen Alice eindelijk terug naast Jasper ging staan kruiste zijn blik die van Bella, en weer schrok ze even.
Jasper zag er natuurlijk wel angstaanjagend uit als je niet aan hem gewend was. Maar weer bond ze meteen in, nog voor Jasper ook maar een poging kon doen om haar te kalmeren.
"Jij bent vast Jasper," zei ze een beetje ongemakkelijk. Jasper lachte geruststellend toen hij zag dat ze haar ogen niet van zijn littekens af kon houden.
"Welkom, Bella," zei hij met een zachte warme stem die een deken van rust over de kamer legde.
"En dan ben jij de beeldschone Rosalie," zei Bella met een verlegen en bewonderende stem. Ha, ze weet het toch. Dacht Rosalie terwijl ze haar een hooghartig knikje gaf en dichterbij Emmet schoof. Bella's ogen volgden haar en namen Emmet nieuwsgierig in zich op.
"En dan moet jij wel haar partner zijn. De super sterke Emmet."
Heb je over me lopen opscheppen broertje? Wat aardig. Ik ben diep ontroerd. Dacht Emmet terwijl hij met een brede grijns op Bella afstapte en krachtig haar hand schudde.
"De enige echte zusje!" Hoewel Emmet zijn volle kracht gebruikte deerde het Bella helemaal niet, maar ze was dan ook niet voor niets een nieuweling. Toen hij haar hand los liet trok ze een gepijnigd gezicht en wreef ze over haar knokkels. "Nou ik ben blij dat ik die niet meer kan breken, anders waren al mijn botten onderhand wel verbrijzeld," mompelde ze met een speelse knipoog naar Emmet. "Aangenomen!" Jubelde Emmet. Iedereen scheen Bella meteen aardig te vinden. Op een persoon na dan maar daar zou waarschijnlijk snel verandering in komen. "Kom er is veel te vertellen. Bella heeft onze verhalen nog niet gehoord en ik weet dat jullie benieuwd zijn naar het hare. Dus laten we maar van start gaan."
We liepen naar de woonkamer en namen allemaal plaats in een zetel. Er was gelukkig altijd een extra plek voorzien voor een eventuele gast.
Bella keek met nieuwsgierige ogen naar haar nieuwe familie en wachtte vol spanning af. Ik had haar naar een tweezitter begeleid en zat naast haar. Ze keek me even dankbaar aan. Ik had zo het idee dat ze blij was dat ik hier was om haar te steunen. En alleen ik wist dat op de armleuning langs Bella's kant nog een extra gast plaats nam. Een gast die voor mij steeds duidelijker werd omdat zijn geest steeds makkelijker te horen was. Ook Jacob Black was nieuwsgierig naar alle verhalen.
"Wel het lijkt me het best te beginnen met het begin." Begon Carlisle...

Bella luisterde gefascineerd naar de verhalen van mijn familie. Ze was een goede luisteraar. Ze bleef geboeid ook op de stukken waarop de verteller zelf afdwaalde. Haar ogen werden groter als ze verrast was door een bepaalde ontwikkeling en ze vernauwde als ze onrechtvaardigheid bespeurde. En wanneer woorden als; kinderen, trouwen of liefde vielen dan kromp ze haast onmerkbaar in elkaar. Alleen Jacob en ik die naast haar zaten merkten het. De enige keer dat ze iemand onderbrak was toen Carlisle haar wilde uitleggen wie de volturi waren. "Ik heb al van ze gehoord," zei ze snel. Ze wilde er duidelijk niet te veel aan denken.
"...En zo kwamen ook Alice en ik bij de Cullens terecht," eindigde Jasper zijn verhaal.
"Wat een mooi einde. Is het vreemd dat ik nu nog banger voor je ben dan eerst?" vroeg Bella.
"Nee, hoor. Ik kan me best voorstellen dat je je nu heel kwetsbaar voelt," zei Jasper met een glimlach.
Nu keek iedereen gespannen naar Bella. Ze leek het niet meteen door te hebben. "O, dat is waar ook. Nu moet ik zeker vertellen hoe ik hier terecht gekomen ben hè?" Ze klonk een beetje ongemakkelijk.
"Als je het zelf niet wil vertellen kan ik het wel. Ik heb voldoende informatie om..."
"Nee, nee ik vertel het wel. Het is gewoon dat ik nooit echt een prater geweest ben..." Ze haalde diep adem en keek de anderen aan.