6. Bad

Iets minder dan een week later gaat Evan weer naar de The wave. Ik besluit mee te gaan in de hoop dat ik Alex daar weer zie. Aan de bar staat Jules te praten met een jongen van haar leeftijd, maar als ze ons ziet, komt ze aangelopen.
‘Waar is Mason?’ Vraag ik verbaasd.
‘Die is naar Mystic Falls.’
Verbaasd trek ik een wenkbrauw op. ‘Waarom? Hij vond het ongelooflijk saai daar.’
Jules kucht en schraapt even haar keel. ‘Zijn broer is overleden.’ Ze veegt een pluk haar uit haar gezicht. ‘Hij is naar zijn familie toe voor steun.’
Mijn gezicht betrekt. ‘Jeetje. Zijn daar ook…’ Ik wacht even en kijk om me heen. ‘Weerwolven?’ Fluister ik dan.
Ze schudt haar hoofd. ‘Hij zegt van niet.’ Iets in haar stem vertelt me dat ze het niet gelooft en eigenlijk lijkt het me nogal sterk. De vloek zit in bepaalde families, hoe kan dan maar één iemand er last van hebben?
Zoekend kijk ik om me heen, maar ik zie Alex nergens. Teleurgesteld kijk ik voor me uit en ineens lijkt de avond minder leuk dan ik me had voorgesteld.
‘Zoek je iemand?’ vraagt Jules plagend.
Ik kijk bedenkelijk en besef dan ineens dat Jules het zou kunnen weten. ‘Heb je een jongen gezien? Donker haar, ijsblauwe ogen?’
De vrolijke blik is meteen van Jules’ gezicht af. ‘Waarom wil je dat weten?’ Ze wacht niet eens op een antwoord. ‘Je moet bij hem vandaan blijven, Jasey. Hij is gevaarlijk.’ Ze krabbelt iets op een bierviltje.
Hij ruikt naar vampier. Snel kijkt Jules naar Evan.
Mijn gezicht betrekt, maar al snel verandert mijn gezicht van ongeloof naar boosheid. ‘Niet te geloven.’ Ik draai me naar Evan.
‘Wat?’ Vraagt hij verbaasd.
‘Dat weet je wel. En ik ga je ongelijk bewijzen.’ Ik sta op en storm the wave uit. Wat een lage actie,als Evan hem niet vertrouwd is dat prima, maar hij moet er niet van uitgaan dat Alex een vampier is! Ik besluit om naar huis te gaan lopen. Het is een lange weg naar huis, maar wat frisse lucht zal me goed doen.
Op een stevig tempo loop ik door. ‘Het is echt belachelijk.’ Mompel ik nog gefrustreerd. Maar hoe langer ik er over nadenk, des te meer ik ook zelf begin te twijfelen. Jules heeft meestal goede instincten en ik moet toegeven dat ik eerst ook wantrouwig was tegenover hem.
‘Heb je haast?’ Hoor ik dan ineens achter me. Mijn adem stokt in mijn keel bij het horen van zijn stem en plotseling sta ik stil. Die prachtige ijsblauwe ogen brengen me weer even van mijn stuk.
Met een zenuwachtig lachje kijk ik hem aan. ‘Nee, waarom denk je dat?’
Een speelse lach verschijnt op zijn gezicht. ‘Omdat je hier als een bezetene langs de weg loopt.’
Ik glimlach schuldig. ‘Ruzie met Evan. Hij en Jules hebben het belachelijke idee dat jij…’ Ik stop. Wat als hij geen vampier is, ik mag ons geheim niet verraden.
‘Wat ben ik?’ Hij trekt een wenkbrauw op.
‘Dat je een slechte invloed bent.’ Ik kijk hem voorzichtig aan en hoop dat hij niet boos wordt.
‘En wat denk jij?’
‘Ik denk…’ Ik haal eens diep adem. ‘Ik denk dat het me niets kan schelen, wat zij denken.’
‘Kom.’ Zegt hij, en hij pakt mijn hand. ‘Ik zou past slecht zijn als ik je alleen naar huis liet lopen.’
Een tijdje lopen we zo in stilte verder, maar het is geen ongemakkelijke stilte. Zijn aanwezigheid geeft me een warm gevoel.
Voor ik het weet, zijn we bij mijn huis. ‘Wil je..’ Dan kijk ik om en zie dat het licht binnen al aan is. ‘Misschien is het beter als je niet binnenkomt.’
Hij glimlacht. ‘Andere keer.’
Ik wil naar binnenstappen, maar Alex pakt mijn hand. ‘Wacht.’ Ik keer me weer naar hem toe. ‘Welterusten.’ Zegt hij zacht en hij drukt zijn lippen op de mijne. Een warme gloed verspreidt zich door mijn hele lichaam.
‘Welterusten.’ Zeg ik ook, als hij me loslaat. Binnen leun ik tegen de deur en laat mijn adem ontsnappen. Ik bijt op mijn lip en laat me zakken. Tegen de deur blijf ik nog even zitten. ‘Wauw.’ Is het enige wat ik nog kan uitbrengen.