Hoofdstuk 42.

En misschien wouden ze ons wel niet meer! Ik kroop op Tom zijn schoot en sloeg mijn armen om hem heen. Hij kuste me teder en ging met zijn hand door mijn haar. “Ik ben bang, Tom, heel bang.” Fluisterde ik en Tom keek me doordingend aan. “Bill, al zou iedereen ons haten, al zou iedereen ons verstoten, het maakt me niet uit, we zijn toch voor altijd!” Zei hij lief. Ik keek naar beneden en liet me zachtjes tegen Tom aan aanvallen. Dat was echt het liefste wat hij ooit had gezegd. “Ik hou van je, Tom, het allermeest.” We bleven nog even zo zitten tot dat we beide zwijgend onze spullen gingen pakken en naar de tourbus liepen.