Hoofdstuk 36.

Toen we in onze kamers waren aan gekomen ploften we met ze allen in de woonkamer, inclusief David. Meestal was hij er niet bij, hij had altijd nog genoeg te regelen, maar nu wel. “Jongens, jullie hebben de hele dag nog niet tegen elkaar gepraat, dat is echt wel een record.” David grinnikte wat om zijn eigen ‘grap’. “Ik ga echt niet tegen gays praten, gadverdamme hee.” Georg maakte een kots gebaar, waardoor ik me echt beledigd voelde. “Georg, ik wist echt niet dat je zo kon zijn.” Zei ik nog rustig, en keek hem doordringend aan. “Dan weet je het nu.” Zei hij en keek me met spleet ogen aan. Georg was nu dus echt veranderd. Het deed me pijn, heel erg veel pijn.