Hoofdstuk 35.

“Sorry Tom.” Bracht ik toen uit. Tom keek me vaag aan. “Wat? Waarom?” Vroeg hij. Ik zuchtte diep. “Het voelt alsof het allemaal mijn schuld is, omdat ik hiermee begonnen ben, als ik niet op jou gevallen was, was er waarschijnlijk gewoon niets gebeurt..” Ik keek naar beneden en beet op mijn lip. Tom zijn handen gleden van me af. “Wat? Dus je denkt dat het allemaal jou schuld is?! Bill, alsjeblieft, zet dat uit je hoofd! Dat is het echt niet, ik zweer het je, echt niet!” Tom keek me doordringen aan. “Geloof je me?” Vroeg hij en ik keek hem recht in zijn ogen aan. Ik zag en voelde dat hij het meende. “Ja.” We gaven elkaar weer een knuffel.