Hoofdstuk 23.

‘Wanneer mag ik naar huis?’ vroeg ik. De mevrouw glimlachte. ‘Waarschijnlijk over morgen. Morgen gaan we nog druk met lopen oefenen.’ legde ze uit. Ik zuchtte en knikte. ‘En meneer Kaulitz, het bezoekuur is al voorbij, het is namelijk al tien uur ’s avonds?’ de verpleegster keek Tom arrogant aan. ‘Nou en? Ik mocht hier blijven tot hij wakker was.’ antwoordde Tom en ging weer zitten naast mijn bed. ‘Hij is nu wakker, dus kun je naar huis, ik zie je morgen weer!’ de verpleegster liep de kamer uit, maar Tom bleef eigenwijs zitten. Ik grijnsde, eigenwijze Tom. ‘Ga je niet weg?’ vroeg ik aan hem. Tom grijnsde.